[Dr. Ömer Özdemir yazdı] Günümüzün zulmü ve bugünün Anne Frank’ları

Zulüm konulu yazılara başlamak çok zordur. İnsan nereden başlayacağına karar veremez. Çünkü bazı yazılar yaşanan acıların acısını tekrar yaşatır.

Kendisinin yaşamadığı ama başkaları tarafından yaşandığı duyulan ve muttali olunan daha farklı acılar ise yaşadığının acısından daha çok canını yakar insanın.

Ne yazık ki hayat yolculuğu her zaman düz yolda seyretmiyor. Yolculuklar her zaman keyifli gerçekleşmiyor. Ancak, Nietzsche’e, “Yaşamak için bir neden’i olan kişi, hemen her nasıl’a katlanabilir.” sözüyle, yol her ne kadar engebeli ve kıvrımlı da olsa, yokuş da olsa yolculuğa bir sebebe bağlı çıkılmışsa yaşanan acılar karşısında dişin sıkılabileceğini ifade eder.

Bugün, sağır sultanların bile haberdar olduğu, ama, hakka ve hukuka kapalı kör gözlerin görmediği, sağır kulakların duymadığı ve kararmış vicdanların hissetmediği zulmü, işkenceyi, acıları ve dramı anlatmanın, masumiyeti kabul ettirmenin zorluğunu hep birlikte yaşıyoruz.

Günümüzde yaşanan bu zulüm, işkence, tenkil tarihte ilk değil. Her dönemin bir zalimi ve birçok mazlumu hep olmuş. Bu yazımda sizlerle yakın geçmişte, geçen yüzyılda yaşanan zulümlerin milyonlarca mağdurundan birkaçını paylaşmak istiyorum:

Anne Frank, Vikipedi Ansiklopedisine göre; “12 Haziran 1929’da Frankfurt, Almanya’da doğdu. Dört buçuk yaşındayken Nazi zulmünden kaçan ailesi ile birlikte Amsterdam, Hollanda’ya taşındı. 1941’de ailesi ile birlikte Alman vatandaşlığından çıkarıldı. 

Mayıs 1940’ta Almanların Hollanda’yı işgalinden sonra Nazi zulmü onu ve ailesini orada da yakalamıştı. Zulümlerin şiddetinin gün geçtikçe artması sonucu 1942’den ailesinin Gestapo tarafından tutuklanacağı 1944’e kadar bir evde hep birlikte saklanarak yaşadılar. Anne