Elektrik ve Risale-i Nur (1)

1928’de yazılan Yirminci Söz’ün İkinci Makamında “Mucizât-ı Enbiya yüzünde parlayan bir Lem’a-yı i’câz-ı Kur’an” başlıklı bölümde Üstad Bediüzzaman diyor ki: “Allah göklerin ve yerin nurudur. O’nun nurunun misâli tıpkı içinde lâmba bulunan bir mişkat (içine meşale, kandil konulan bir oyuk, bir duy) gibidir. Lamba, bir cam içinde, o cam da sanki parlayan incimsi bir yıldız!... Bu lâmba, ne yalnız Doğuya, ne de yalnız Batı’ya mensup olmayan, mübarek, pek bereketli bir zeytin ağacından tutuşturulur. Bu öyle bereketli bir ağaç ki, neredeyse ateş değmeden de yağ ışık verir. Işığı pırıl pırıldır. Nur üstüne nurdur. Allah dilediği kimseyi nuruna hidayet eder.” (Nur Suresi, 24/35) âyeti, pek çok nurlara, sırlara işaretle beraber elektriğe dahi remz ediyor. Hâşiyesinde de “Bu öyle bereketli bir ağaç ki, neredeyse ateş değmeden de ışık verir. Işığı pırıl pırıldır; nur üstüne nurdur’ cümlesi o remzi ışıklandırıyor.” diyor.

Daha sonra yazdığı Birinci Şua’da Üstad Hazretleri şöyle diyor: 

“(Nur Suresinin 35. Âyetinin)  mânevî münasebetinin letâfetlerinden bir letâfeti şudur ki, gaybdan haber verme nevinden, mucizâne hem ELEKTRİĞE, hem Risâle-i NUR’a işaret ettiği gibi, ikisinin  zuhurlarını, meydana çıkış zamanlarından sonraki mükemmel halde inkişaf zamanlarını ve âdetin hilafına vaziyetlerini çok güzel gösteriyor.  Mesela: “Ne yalnız Doğuya ne de yalnız Batıya mensup  olmayan mübarek, bereketli bir zeytin apacı” (24/35)  cümlesi der ki: ‘Nasıl ki, elektriğin kıymetli metâı, ne Doğudan ne de Batıdan celbedilmiş bir mal değildir. 

Belki yukarıda, hava boşluğunda, rahmet hazinesinden, semâvat tarafından iniyor. Her yerin malıdır. Başka yerde aramaya lüzum yoktur.’ der. 

Öyle de MÂNEVÎ  BİR  ELEKTRİK  OLAN  NUR  RİSALELERİ de, ne Doğunun malumatından, ilimlerinden ve ne de Batının felsefe ve fenlerinden gelmiş bir mal ve onlarda iktibas edilmiş bir nur