En önemli refleks ve 5 Nisan…

Neleri hatırlarım…

Yapılmasını istediği bir işi söylediğinde bunun muhatabı “Çayımı bitirip kalkıp gideyim!” diye düşünerek az beklediğinde ikaz ettiğini, “Hemen!” dediğini hatırlarım.

Kalabalık bir cemaate namaz kıldıracakken aklına gelen bir işi, unutma endişesiyle geri dönüp telefon ettiğini sonra namaza döndüğünü hatırlarım.

Hizmet’in mülkiyetinde bir binanın bir kısım sui niyetlerle istismar edilmeye kalkıldığını duyduğunda o gece sabahı beklemeden, o problemi çözmek için pek çok işi geç saatlere rağmen yaptırdığını, neticesini uyumadan beklediğini hatırlarım.

Yurt dışında bir okulda öğretmenler ve idareciler arasında ihtilaf ve uyumsuzluk çıktığını duyduğunda fevkalade üzüldüğünü, onların hepsini yurtdışından eksiksiz olarak Altunizade’ye getirttiğini, o gece hepsinin salonda yattığını ve birkaç gün aralarındaki problemi çözene kadar oradan ayrılmalarına müsaade etmediğini hatırlarım.

Yine hizmete ait bir kurumun hisselerinde birilerinin ileride sıkıntı doğuracak bir probleme imza attığını cuma akşamı duyduğunda pazartesiyi beklemeden M. Başarı Bey’e “Bir noter bul!” dediğini, onun da ne yapıp edip noter bulup getirdiğini ve problemi çözdüğünü çok iyi hatırlarım.

Havaalanında karşılanacak bir aile alınmamış, ortada kalmış. İş, birine sonra bir başkasına havale edilmiş. Bu ihmallerden dolayı sevdiği bir insanı çok sert sözlerle tekdir ettiğini iyi hatırlıyorum.

Harem’e otobüsle bir kız öğrenci gelecek. Kızı karşılamaya gitmesi gereken şahıs unutmuş veya ihmal etmiş. Bunu duyduğunda o kadar öfkelenmiş, o kadar endişelenmişti ki Harem’e kız öğrenciyi bulmak için birçok insanı göndermişti. Gece, geç saatlerde kız bulunana kadar salonda beklediğini sonra gece yarısı kız bulununca odasına döndüğünü hatırlıyorum.