[Esra Büyükcombak] Savaşlarda travma yaşayan çocuklara ne yapılmalı

İçimiz paramparça, yüreklerimizdeki kırıklıkların yankıları daha da güçlü. İsrail-Hamas arasındaki saldırıları ve yıllardır o bölgede süren acının yangınını yeniden yaşıyoruz. Bu vahşi saldırılar, insan hakları ihlallerinin acımasız bir yüzüdür ve bölgede derin yaralar açıyor. Ama bu yaralar sadece fiziksel değil; asıl yara, gelecek nesillerin ruhsal ve duygusal manzarasında. 

Çocukların dünyası, savaşın vahşetinden en fazla etkilenen alanlardan biri. Masumiyetleri, oyunları ve gülüşleri savaşın gölgesinin altında kayboluyor. Savaş, onların bilişsel-duygusal gelişimini köreltiyor, normal bir çocukluk yaşantısından mahrum bırakıyor. Savaşın dehşetinin sesi, kırık kalplerin yürek burkan çığlıklarıdır. Bu bölgelerde yaşayan çocuklar, kendilerini dehşetin içinde buluyorlar. Evlerinin yıkılmasına tanık oluyor, ailelerinin, komşularının ve arkadaşlarının acı dolu hikayelerini duyuyorlar. Yaşamları altüst oluyor, yaşlarına uygun davranışlarda gerileme, uyku düzenlerinde bozulma, temel ihtiyaçlardan yoksunluk, günlük aktiviteleri yerine getirememe durumlarından dolayı travmalar oluşuyor. Maalesef geri alınması zor yaraları başlatıyor ve bu yaraların izleri kolayca silinemiyor.

Travma, vücuda fiziksel veya duygusal olarak zarar veren, genellikle beklenmedik ve yoğun bir stres kaynağı olan bir olay sonucu meydana gelen etkileri tanımlar. Travma, bireyin normal işlevselliğini, zihinsel, duygusal veya fiziksel sağlığını geçici veya kalıcı olarak etkileyebilir. Travma, geniş yelpazede olayları içerebilir, örneğin: Kaza, yaralanma, doğal afetler,