Evliliğin gayesi

M. Fethullah Gülen Hocaefendi “Çekirdekten  Çınara” kitabında evlilikten gayeyi şöyle  ele alıyor:

“Aile, bazı yazarların anladığı gibi bir çocuk yapma fabrikası değildir; o toplumun en hayatî parçası ve milletin de ilk nüvesidir. Dolayısıyla da o, ne bir kuluçka makinesi, ne de cismanî arzuların tatmin vasıtasıdır. O, kutsal bir müessesedir. Kudsiyetin en belirgin çizgisi de NİKAH’tır. Belli prensipler çerçevesinde, meşru bir akitle çiftlerin bir araya gelmesine NİKAH denir ki; bu,  hedefi, gayesi belli bir anlaşmadır. Allah, nikah prensipleri için olmayan bir araya gelmelere sîfah ve zina nazarıyla bakar. (…) Gayeli izdivaç, enine boyuna düşünülerek, hissin yanında aklî-mantıkî olan izdivaçtır. Ve evlenmede ‘maksat’ düşünülerek hareket edildiğinden  ailede huzur vardır. Neticesi düşünülmeden ve bir gaye  gözetilmeden yapılan evliliklerin neticesinde ise, değişik sıkıntılar söz konusudur. Böyle bir yuvada, aile fertleri sürekli huzursuzluk yaşarlar.”

“Din, bir taraftan evlenmeyi meşru kılıp onu teşvik ederken diğer taraftan da meseleyi gaye ile sınırlandırmaktadır. Zaten insanın her işinde ve davranışında bir gaye olmalıdır ki, teşebbüs ve atılımlarında da kararlı olabilsin ve o hedefe ulaşmaya çalışsın. Şayet o bir gaye gözetmiyorsa, mesâisini de  tanzim  edemez ve hiçbir zaman hedefe ulaşamaz. Buna ‘metod’,  ‘usül’ veya gayeyi nazara almanız itibarıyla ‘finalite’  de diyebilirsiniz. Şu bir gerçektir ki, hareket ve davranışlarımızda gaye gözetmiyorsak, başarı şansımızı da büyük ölçüde kaybetmiş sayılırız.

Din, izdivaç konusuna, tahminlerin üstünde önem verir. Buna paralel olarak İslâm fıkıhçıları da ‘nikahı’ mühim bir mesele olarak ele almış, konuyla alâkalı ciltlerce