Ezilenlerin yanında olanlar

Amerika’da birkaç ziyaretimiz olmuştu. Warisüddin Muhammed adına yapılmış bir mescide gitmiştik. İmam ve idarecileriyle tanıştık. Burasının yeri Muhammed Ali Clay almış ve inşaatına destek vermiş, güzel, temiz hoş bir yer olmuş. İmam Vezir Ali, hutbede çok güzel şeyler anlattı. Dört yüz sene mağduriyet çekip ezildikleri için, mazlumların yanında olduklarını, zulüm ve gadrin defedilmesi için ellerinden geleni yapmaya huzur olduklarını ifade etti. 

Cuma namazından sonra oturup sohbet ettik. Onların yaşlılarından İmam Fahmee Al-Ugdah nasıl Müslüman olduğunu şöyle anlattı: “Vietnam’da askerlik yaparken Amleom X’in hayatını anlatan kitabı okudum ve Müslüman olmaya karar verdim. Sonra şehadet getirip Müslüman oldum. Warisüddin Muhammed bir gün sohbet ediyordu. Peygamber Efendimizden bahsetmeye başladı ve çok ağladı. ‘Sanki elimizi uzatsak Ona (S.A.S.) dokunacağız!.. Zaten Ona (S.A.S.) karşı öyle bir hissiyatımız yoksa, biz nasıl kendimize Müslüman diyebiliriz ki?’ dedi. Onun bu sözleri bana çok tesir etti…” 

İmam Faruk, Warisüddin Muhammed Mescidinin para büyüklüğündeki bir hatırasını hediye etti. Bir tarafında “Bismillahirrahmanirrahim” yazılı öbür tarafında Mescidin kabartması var… Warisüddin Muhammed mescidin mimari olarak Gineli Müslümanların mescidleri şeklinde olmasını arzu etmiş. Onlar da öyle yapmışlar. İmam Faruk  ile daha önceden tanışmıştık. “Ben 1971 senesinde askerliğimi Amerikan ordusunda Frankfurt’ta nükleer başlıklı silahlar bölümünde yapmıştım. 1972’de Amerika’ya döndüm. İslamiyeti tanıyıp Müslüman oldum. 1975’ten itibaren İmam Warisüddin Muhammed’den ayrılmadım.” demişti…

Mühtedilerden Betûl abla ile de tanıştık. İslamiyete geçişini şöyle anlattı: “Ben 16 yaşımda iken herşeyin farkında idim. Çok kitap okuyordum. Bizleri Afrika’dan köle tüccarları getirirken aslında yine bizimkilerin çok ucuza bizleri sattıklarını öğrenmiş ve