[Fikret Kaplan ] ‘Ölmek İstemiyorum, Sesimi Duyun’

#AyşeÖzdoğanaÖzgürlük

Samimi insanlar için sonu gelmiyor bir türlü ızdırabın...hüznün ve kederin… Dertleri bitmiyor, acıları dinmek bilmiyor…

Bir gün geçmiyor ki aldıkları haberlerle… maruz kaldıkları sıkıntılarla boyunları bükülmesin, yanaklarından domur domur gözyaşı dökülmesin.

Mazlumiyetleri ve mağduriyetleri başka devirlerle kıyaslanamayacak hüzünlerle dolu… 

Mehmet Akif Ersoy günümüzde yaşasaydı masum insanlara yapılan zulümler için ne derdi bilmiyorum… Ama en hafif şekliyle bu zulmü reva görenleri yine ‘Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta…’ ifadeleriyle tarif edeceği muhakkaktı… Her ne kadar bu sözcükler yapılan soykırımın şiddetini ve kinini tam yansıtmasa bile…

Samimi insanlar bu haksızlıkları #AyşeÖzdoğanaÖzgürlük diye duyurmaya çalışıyorlar dünyaya… 

‘Bu bir zulümdür, soykırımdır, hak ve hukuk tanımayanların keyfi muamelesidir…’

Ben de kara kara düşünüyorum… Nasıl elimi uzatabilirim? Nasıl anlatabilirim böyle büyük bir zulmü? Bilmiyorum… Tarif etmeye yetmiyor kelimeler… Aciz kalıyor kalem… Dökemiyorum bu hüznü kalıplara.  İçteki üzüntü daha bir büyüyor, şiddetleniyor. Birkaç damla yaş akıyor gözlerden… Ama…yetmiyor... yetmiyor… 

Bediüzzaman ifadesiyle istikbalde gelecek nefret ve hakaretten sakınmak için, yani “Tüh o asrın gayretsiz adamlarına!” denildiği zaman tükürüklerin yüzümüze gelmemesi için günümüzün merhamet hissini kaybetmiş vicdansızlarının, dilsiz şeytan kesilen dindarlarının dikkatlerini çekmek için bir arzuhal yazmak istiyorum. Mahşerdeki o Büyük Mahkeme’ye sunmak istiyor