Filipinler'de Bir Güven Kalesi

Niyazi  Sanlı, Filipinler’den  hatıraları  şöyle anlatıyor:

İkisi lise mezunu, üç genç... Manila’ya, ceplerindeki üç beş kuruşla çıktılar yola. İlk defa gittikleri bu uzak memlekette tanıdıkları kimse yoktu. Kalacak yerleri de...  Ellerinde birer valiz, Filipinler’in başkenti Manila sokaklarını ve insanları tanımaya çalışıyor, vakit namazlarını Keipo Camii’nde kılıyorlardı. Dahası, orada yatıp kalkıyorlardı.

Manila, bir yönüyle “çakma” New York... Çok ama çok zengin insanlarla gerçekten yoksulluğun dibini yaşayan insanlar bir arada yaşıyordu burada. Makas oldukça fazla açılmış… Müslümanların yoğun olarak yaşadığı, eski Manila olarak da adlandırılan Keipo’da, yol kıyısında, leğen içinde banyo yapan bir insan görmek sıradan bir durumdu. Yüksek katlı, lüks bir rezidansın iki yüz metre uzağında üç dört metrekarelik baraka bir evde hayatını devam ettirmeye çalışan yoksulların sayısı ise azımsanmayacak kadar fazla. Deniz kenarına hiç uğramayın… Karmakarışık... Tuvaletsiz, banyosuz, elektriksiz, kapısız, penceresiz, derme çatma kulübeler neredeyse üst üste yığılmış. İnsanlar ölmekle yaşamak arasında ucuz bir hayat yaşıyorlar.

Müslümanlar adına son derece vahim bir tablo var burada. Hayat şartlarının zorluğunun yanı sıra, Müslümanlığı temsil açısından da son derece yetersiz bir İslam beldesi Keipo...

Filipinler’de Avrupalılara ve Amerikalılara karşı tarifsiz bir özenti var. Onun için de beyaz tenli olmak büyük bir avantaj... Türkiye’den gelen beyaz tenli bu üç genç, çok geçmeden cami cemaatinin dikkatini çekmiş.

Burada ne arıyorsunuz? Maksadınız?!

Biz okul açmak istiyoruz. Yurt da olabilir.

O zaman burada oyalanmayın siz, Zamboanga’ya gidin. Orada yapılmış bitmiş, boş duran bir okul var. Oradakiler size yardımcı olabilir.

Gemiye atlayıp Zamboanga’nın yolunu tuttular. Uçağa verecek paraları da yoktu zaten.

Verilen adres ve isimleri nihayet buldular. Sözü edilen okula baktılar, binayı incelediler, eksiklikleri not aldılar. Zaman kayb