[Harun Tokak] Değer mi?

Yazın sıcaklığını ve içtenliğini gün boyu hissettiğimiz güzel bir hafta sonu... Güneş tepemizde pırıl pırıl. Yakıcı bir yaz sıcaklığından yeşilin serinliğine sığınmış birkaç değerli dostla sohbet ediyoruz. İçlerinden birisi yüreği nasıl yandıysa, neler yaşadıysa “Değer mi?” diyor. ‘‘Bunca acılara, bunca yaşadıklarımıza, hala yaşıyor olduklarımıza değer mi?’’ Bir tek o “Değer mi?” sorusunun içinde kor ateşler yer değiştiriyor, nice acılar o ateş ülkesinin tutuşmuş ormanlarında at koşturuyor sanki…

“Tıpkı Hazreti Yusuf gibi kardeşlerimizin ihanetine uğradık.” diyor. “Linç edildik. Her türlü iftiraya maruz kaldık. Yüz binlercemiz işsiz bırakıldık. Servetlerimiz elimizden alındı. Milyonlarcamız hakkında soruşturma açıldı. Yüz binlerce arkadaşımız tutuklandı, bebekleri ile birlikte hapse atıldı. En acımasız işkencelere maruz kaldı insanlar… Elleri ranzaya kelepçelendiği için dünyaya yeni getirdiği bebeğini kucağına alamayan, yavrusuna süt emziremediği için göğüsleri patlayacak hale gelen anneler, hücrede bir başına doğum yapan kadınlar, okulu ve öğrencisi elinden alınan öğretmenler; kendi ülkesinde parya muamelesi gören, köşe bucak saklanan, ülkesinden kaçarken Meriçlerde can veren, aileleri dağılan, hayalleri yıkılan yığınlar…”

Bazen insan, karşısında hüzünden bir heykel gibi duran insanlara söyleyecek teselli sözü bulmakta zorlanıyor. ‘‘Değer kardeşim, değer.’’ desen bu defa da o sancılı soru geliyor arkasından. “İyi de ne zaman bitecek bu ifritten süreç?” Yüreği yandığı için “Değer mi?” diyen arkadaşımızın elinden tutarak hayalen sürecin başında ziyaret ettiğim kutsal topraklara gidiy