Hissettiğiniz yaşla takvim yaşınız aynı mı?

Aynaya bakarken içinizden geçen yaşla, kimlikte yazan yaş aynı mı? Peki, size biri "yaşlılık ne zaman başlar?" diye sorsa, ne cevap verirdiniz? 30’larında biri için bu soru belki de 50’leri işaret ederken, 50’sini yaşayan birine göre yaşlılık daha çok 70’lere, 80’lere yakışır. Sanki yaş ilerledikçe, “yaşlı” sayılmanın sınırı da bizle birlikte ilerliyormuş gibi… Günümüzde artık yaş dediğimiz şey, sadece geçen yılların toplamı değil. Nasıl hissettiğimiz, nasıl yaşadığımız, neye nasıl baktığımız bu algıyı şekillendiriyor. Kimi 40’ında kendini tükenmiş hissederken, kimi 70’inde hâlâ öğrenmeye, üretmeye, aktif yaşamaya istekli. Yaş, bazen bir rakamdan çok daha fazlası olabiliyorken bazen de o rakamdan çok daha azı olabiliyor… Asıl soru, yaşla birlikte değişen algılar sadece hislerle mi sınırlı? Yoksa toplumun bize çizdiği "yaş rollerinin" de bunda payı var mı? Kendi yaşımızı nasıl algılıyoruz, başkalarının yaşına neden bu kadar takılıyoruz ve yaşlanmak deyince aklımıza neden çoğu zaman sadece eksilmek geliyor?

Yaşlanmak denince çoğumuzun aklına kırışan bir cilt, ağırlaşan adımlar, beyazlayan saçlar gelir. Oysa yaş almak sadece fiziksel bir süreç değildir. Elbette bedenin ritmi yavaşlar, bazı organlarımız zamanla daha fazla destek ister. Ama insan yalnızca bedenden ibaret değil ki... Ruhun dinamikliği, merak duygusu, hayattan aldığımız haz ve ilişkilerimizdeki canlılık da yaşlanmanın bir parçasıdır.

Kimileri 30’larında bile duygusal olarak yorgun hissedebilirken, kimileri 70’inde yeni bir dil öğrenmeye ya da bir çiçeği ilk defa keşfetmiş gibi sevinmeye devam eder. Bu da gösteriyor ki yaş, takvimdeki bir sayıdan çok, hayatla kurduğumuz ilişkinin aynasıdır. Ve belki de bu yüzden, yaşlanma kavramı kişiden kişiye bambaşka anlamlar taşır. Üstelik bilim de artık sadece doğum yılına değil, “algılanan yaşa” yani kişinin kendini kaç yaşında hisse