Hz. Fatıma Hakk’a nasıl yürüdü?

Kainatın Sultanı’nın (sallallahu aleyhi ve sellem) ruhunun ufkuna yürümesinin ardından yalnızca altı ay kadar bir vakit geçmişti. Ne Mekke, ne Medine, ne de insanlık O’nu unutamıyor, O’nsuzluğa alışamıyordu. Hasret doruğa ulaşmıştı. Gözler O’nu arıyor, kalpler O’nu arzuluyordu.

İnsanlığın İftihar Tablosu’nun ciğerparesi Hz. Fatıma, bundan tam altı ay kadar önce almıştı vuslat muştusunu. Hasretle bekliyordu kavuşma gününü. Allah Rasulü’nün son hastalığı sırasında verilmişti müjde. Çağrı pusulasının yola çıktığını o gün öğrenmişti. Önce tebessüm etmiş, ardından şükürle buluşturmuştu tüm benliğini.

Rasulullah hastaydı. Hz. Fatıma, aynı babası gibi yürüyerek ve babası gibi vakarlı bir şekilde girmişti odaya. Allah Rasulü, onu görünce, “Merhaba kızım!” diyerek alnından öptü ve sağ tarafına oturttu. Hz. Fatıma da babasını öptü. Rasulullah, Hz. Fatıma’ya yaklaşmasını söyledi. Hz. Fatıma yaklaşınca Allah Rasulü, onun kulağına bir şeyler fısıldadı.

Hasta yatağında yatıyordu Nebiler Serveri. Durumu hiç de iyi görünmüyordu. Evde herkeste bir hüzün vardı. Babasının kulağına söylediklerinden sonra Hz. Fatıma başını kaldırdı ve ağlamaya başladı. Allah Rasulü de hüzünlenmişti. Tekrar eğilmesini söyledi sevgili kızına. Hz. Fatıma eğilince yine kulağına bir şeyler fısıldadı. Bu sefer yüzünde güller açılmıştı. Tebessüm ediyordu. Etrafındakiler buna bir anlam verememişti.

Hele Hz. Aişe annemiz. Neler duğunu ve Allah Rasulü’nün Hz. Fatıma’nın kulağına neler fısıldadığını öğrenmek istiyordu. Hz. Fatıma’ya sordu, “Hayır!” cevabı aldı, “Allah Rasulü’nün sırrını sana açamam!” dedi. O da üstelemedi zaten. Ama merakı da uzun sü