[Kadir Gürcan] Prestij Meselesi

İktidar kanadı ve Saray'ın stokları tahminimden erken tükendi. İyi ki dolduruşa gelip, sezonun tamamı için bilet almamışız. Saray medyasının hali daha kötü. Onlar tekrara düştü.  İktidarın omurgasız saldırması bile “Atacak başlık ve manşet kalmadı!” diye yakınıyor. Hayret! Dünya tükenir yalan tükenmez ama!

Netice sürpriz olmadı. Zaten başlıklar ve köşe yazarlarına dikte edilen konular Saray'dan servis ediliyordu. Velinimetleri kulaklarına üflemeyince onlar da ıslık çalıp havaya bakıyorlar. Daha üçüncü hafta dolmadı bu ne kalifiyesizlik, bu ne tükenmişlik? Daha ilk günden dini referansların arkasına sığınıp yeni bir Orta Doğu Tarihi yazmaya hevesli tipleri ciddiye alanlar düşünsün. Oysa Gazze'nin yeniden fethine (!) ramak kalmıştı. Mitingleri pek ciddiye almayın. İktidarın seçmen tabanı, miting düzenlediği zaman “Saray'ı yedirtmeyiz!” hamaseti ile meydanları dolduruyor.

Futbol ile bu kadar haşır neşir olup maçın ilk çeyreğinde soluk soluğa orta sahaya serilmek mevcut iktidarın her zaman düştüğü durumlardan. Saray'ın sağlığı ile alakalı dedikodular ayyuka çıktığı zamanlarda Saray koridorlarında yaptıkları tek kale maç performanslarına çok güvenmişler. Orta Doğu karşılaşmalarında Saray ve hükümetin dayanma süresi her geçen gün daha da azalıyor. Siz buna, Orta Doğu özelinde, uluslararası özgül ağırlığın bütünüyle yitirilmesi şeklinde de bakabilirsiniz. Hangi ayna önünde boy gösterip, kendilerine paha biçiyorlarsa? Ellerini yüksek tutup garantörlük ya da arabuluculuk ısrarları ile işe başlayınca, orada asılı kaldılar. İnsan biraz pazarlık payı bırakmaz mı? Ciddiye alınmamanın verdiği hırçınlığın tek taraflı tehditlere dönüşmesi bu yüzden. Arabuluculuk gibi prestijli misyonlar için önce oyuna girmek gerekmiyor mu?

Dışişleri Bakanı ile Saray arasında ya iletişim problemi var ya da herkes kendi sezgilerini