Kalbimiz paramparça olmalı şimdi !

Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi, son Bamteli sohbetine yürek yangınını ifade eden şu cümlelerle başlamıştı:

 

“Mahmud Esad’ın ‘Yangın var!’ yazısını bilirsiniz. Ben o yangını her zaman içimde hissediyorum. Cayır cayır nesillerin yandığı, dinî değerlerin ayaklar altına alındığı, hakkın-adaletin odun parçası gibi ateşin içine atıldığı ve bütün bunların bir ziftin ateşle tutuşturulması gibi tutuşturulup yakıldığı içime akıp duruyor.”

Bilhassa “nesillerin yanması” ifadesi, Bediüzzaman Hazretlerinin yıllar önce söylediği şu sözleri hatırlatıyor:

“Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor. İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor. O yangını söndürmeye, imanımı kurtarmaya koşuyorum. Yolda biri beni kösteklemek istemiş de, ayağım ona çarpmış; ne ehemmiyeti var? O müthiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi? Dar düşünceler, dar görüşler!”

“Ben cemiyetin iman selâmeti yolunda âhiretimi de fedâ ettim. Gözümde ne Cennet sevdâsı var, ne Cehennem korkusu. Cemiyetin, yalnız yirmi beş milyon Türk cemiyetinin değil yüzlerce milyon bütün İslâm cemiyetinin imânı nâmına bir Said değil, bin Said fedâ olsun. Kur’ân’ımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa, Cenneti de istemem; orası da bana zindan olur. Milletimizin îmânını selâmette görürsem, Cehennemin alevleri içinde yanmaya râzıyım. Çünkü vücudum yanarken, gönlüm gül gülistân olur.”

Büyüklerin dertleri de büyük, hedefleri de büyük; gayretleri, himmetleri, acıları, çileleri de büyük. Nesillerin imanını, ahlâkını, ahiretini kendine dert edinmek, onlar için ağlamak, onlar için geceyi gündüze katmak, onlar için dua etmek büyüklere ma