‘Keşke bu olay olmasaydı, bu fotoğrafı hiç çekmeseydim’

Kemal Kurkut, henüz 22 yaşındayken öldürülen bir genç. Babasını 5 yaşında kaybeder Kemal. Annesi, farklı zamanlarda tam 13 ahırı temizleyerek, kendine ve 4 çocuğuna barınacakları yuva (!) yapar. Böyle bir ortamda büyümesine rağmen, nazik ve estetik karakterinin yönlendirmesiyle, İnönü Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’ne girer Kemal. Belki de çok sevdiği Ahmet Kaya gibi müzisyen olmaktı hayali.

Teyzesi onu anlatırken, “Agresif bir çocuk değildi” diyor. Bir an duraksıyor. “Ama” diyor, “Newroz günü polis üstünü çıkarttırmak isteyince, sinirlenmiş olabilir. Kırk kere ‘bana su getir’ desen, bir kez olsun ‘ya teyze ben kaç kere su getirdim, artık yeter’ demezdi. Morali bozuk olduğunda köşeye çekilir, sesini çıkarmazdı. Kimseye bir zararı olmadığı için çok sevilen bir çocuktu.” (İrfan Aktan, Gazete Duvar)

İşte bu hayatının baharındaki genç adam, 21 Mart 2017’de Nevroz kutlamasına katılmak üzere Malatya’dan geldiği Diyarbakır’da polisler tarafından herkesin gözleri önünde yarı çıplak bir şekilde vurularak öldürüldü.

Kurkut öldürüldükten hemen sonra Diyarbakır Valiliği, alelacele ve bir şeyleri gizlemenin telaşıyla ‘bir intihar bombacısının öldürüldüğü’ açıklaması yapar. Ana akım medya da, Valiliğin açıklamasını hiç sorgulamadan yayınlayınca bütün Türkiye Kemal’in bir intihar bombacısı olduğuna inanır. Ta ki, gazeteci Abdurrahman Gök’ün öldürülme anlarını saniye saniye çektiği o fotoğrafları yayınlanıncaya kadar. Davanın seyrini deği