Kırmızı ateş karıncaları toplumundan ibretli dersler

Güney Amerika’nın Amazon yağmur ormanları ana yurtları olan kırmızı ateş karıncaları hakkında bir buçuk sene önce enteresan şeyler duymuştum. Elimde yazılı bir şey yoktu. Ama Çağlayan dergisinin  Ekim 2018 sayısında Celâlettin Korkmaz “Bir Uhuvvet Manzarası” olarak onlar hakkında bir yazı yazdı…

Kırmızı ateş karıncası yuvalarının içinde hızla yükselen yağmur suları, karınca fertlerinin gaybî bir emirle hızlıca birbirine bağlanmasına vesile olmaktadır. Bu şekilde birbirleriyle kenetlenen yüz binlerce karınca, su üzerinde batmadan kalabilen, sal şeklinde devasa bir platform teşkil ederler. Karıncaların birbirlerine sıkıca tutunarak meydana getirdiği bu yüzen adacık, karınca fertlerinin, ağır sel şartlarına karşı sığınılan güçlü bir liman gibi hayatta kalmalarına vesile olur. Binlerce karıncanın birlikte teşkil ettikleri bu sala tutunamayanlar veya kendi başına kendisini kurtaracağını sanarak başının çaresine bakmaya çalışanlar ise şiddetli sel dalgaları karşısında maalesef başarılı olamayıp ölürler.

Onları hayatta ve ayakta tutan işte bu platformdur. Bu yüzen karınca adacığı yaklaşık 2-2,5 karıncanın kalınlığı kadar olup su ile temas eden alt tarafında yer alan karıncalar sabit ve muhkem bir şekilde kenetliyken, üstteki karıncalar hareket halindedir. Ayrıca platformun üst kısmında pirinç tanesini andıran pupa evresindeki karınca yavruları koruma altına alınır. Karıncalar, nesillerinin devamına vesile olacak gençleri ve yavruları, şartların ağırlığına rağmen asla ihmâl etmemekte ve gelecek nesilleri koruma adına, kendilerini alt tarafa yerleştirip, üst taraftaki yavrularına ihtimam göstermektedirler.

Georgia Teknoloji Enstitüsünden Dr. David Hu ve ekibi, ateş karıncalarının sel felaketi karşısındaki birlikteliklerinin iç yüzünü laboratuvar ortamı