Koş yandaş Anofel koş!

Vakt-i zamanında Zaman gazetesinde çalışmış, daha sonra cazip teklif aldığı için başka gazeteye transfer olmuş. O gazetedeki görevi esnasında ilişki kurduğu bir işadamının şirketinde epey etkin konuma getirilince gazeteciliği bırakmış, iş adamı batınca ortalıkta kalmış bir tanıdığım vardı. (uff amma uzun bir sıfat oldu) AKP birer ikişer cemaatin mallarına kayyım atamaya başladığında takılmıştım; “seni hangi gazeteye atayacaklar mirim?” diye. O ise bu soruyu gayet ciddiye almış ve ciddiyetle cevap vermişti, “Ben Zaman’a el konulmasını bekliyorum, oradan aşağısı beni kurtarmaz!”

Suyun dibinde pusuya yatan çöpçü balığı gibi, akvaryuma yem atılmasını bekliyordu. Her haliyle, ‘balina dişleri arasından beslenen planktonlardan değildi. En azından borsası yüksekti! Bir Gülerce, bir Taşgetiren değildi anlayacağınız. Çıta epey yüksekteydi. 

Tarihçi olduğum için, bu karakterin kökenine inmek mümkün. Pusuya yatıp sabırla beklemek… 

Bunların bir de yüzsüzleri var. 

Bir katil var mesela. 

Kaçak şu anda… 

Öyle zanlı filan değil, bildiğin kesinleşmiş cezası var cinayetten. Kurtuluşu iktidara yamanmakta arayan bir hadsiz, bir ırgat ruhlu çakal. 

Simsar olarak girdiği otogarda, suç işleye işleye; adam öldürerek, tehdit ve şantajla bir noktalara gelmeye çabalamış. Kapağı attığı reisinin dizinde kırk bin takla ile varlık göstermeye çabalayan bir zavallı. İpini elinde tutanlar ona ihtiyaçları kalmadığı anda basacaklar altındaki tabureye tekmeyi ama kim bilir ne hülyalarla uyuyor kendisi!

Nereden anlıyoruz bunu? 

Şuradan; utanmadan, sıkılmadan (hoş böylesi tiplerde bu iki özellik pek bulunmaz ya neyse!) falanca şirkete talibiz, filan diye açıklama yapıyor kanlı para sahibi bu yaratık!

Devlet haydut olunca, her namuslu insanın malı, ırzı, namusu ganimet olarak görülüyor. 

Bir çırpıda hain ilan edilip, el konuluyor. 

Rakam akıllara ziyan. Bırakınız ge