Kum saati işliyor, Kumlar akmaya devam ediyor

Deniz kenarında, pırıl pırıl bir güneşin altındayız.

Yazdan kalma, mükemmel bir gün...

Ve biz siyaset konuşuyoruz.

Ne doğa, ne dostluk, ne aşk, ne edebiyat...

Sadece siyaset!..

Ne kadar sıkıcı...

Ama hayatımız da öyle: Sıkıcı, bunaltıcı, umutsuz...

“Bir gazeteci olarak siz ne diyorsunuz bütün bu olup bitenlere?”

Bana bu soruyu soran kadına bakıyorum; gözlerinde tükenmek üzere olan umudun son kırıntısına tutunmaya çalışan “yaşayacak mı, doktor?” bakışı...

*    *   *

Ben ne düşünüyorum, “bir gazeteci olarak”?

“Yaşayacak mıyız”?

Bu karanlık günler bitecek mi?

Ne demeli, nasıl cevap vermeliyim?

Bildiğim bir şey var...

Ve bilmediğim iki şey...

Biliyorum, bitecek, kesinlikle bitecek bu günler.

Bilmediğim ise, ne zaman ve nasıl biteceği...

Uzun yıllar mı alır, yoksa beklenmedik kadar kısa sürede mi değişir iklim?..

Ülkece ödeyeceğimiz fatura çok mu pahalı olur?..

Ama bitecek ve ardından kederlerden süzülmeye alışmış gülümseyişimiz eşliğinde “ne günlerdi o günler” diyeceğiz.

Çünkü hayat böyle.

Zaman her şey ve herkes için sınırlı.

Yalnızca iyi insanların değil, kötülerin de kum saati var.

Ve kötülüklerin de...

*    *   *

Binlerce yıl öncesiydi.

İ