Kur'an ışığında Hayat

 Bugün dünya insanlığının çekmiş olduğu bütün sıkıntılar ve ahlâkî erezyon, Kur’an-ı Kerim’den ve Resûlullah’tan (sav) mahrûmiyetin neticesidir. Müslümanlar da, Kur’an’dan ve Allah Resûlün’den uzaklaşmanın neticesinde, Kur’an’dan süzülüp gelen feyiz ve bereketten ve güzelliklerden  mahrum kalmaktadırlar.

      İnanmış gönüller, ne kadar Kur’ân’a teveccühte bulunur O’na sinelerini açarlarsa, Kur’an da o nisbette teveccühte bulunur sinesini açar. 

      Vahiy yoluyla Allah Resûlü’ne gelen Kur’ân-ı Mûcizül Beyan’ı Efendimiz’den daha iyi anlayan olamaz. Efendimiz (sav) tanınmadan, Kur’an-ı Mûciz’ül Beyan anlaşılmadan, kâinat onların gözüyle okunmadan Allah gerçek manada tanınamaz ve bilinemez.

      Binâenaleyh mü’minler, Resûlullah’ın rehberliğinde Allah’ın kopmayan ipi Kur’ân’a sımsıkı sarılır, O’nu hayatlarının gâyesi yapar, hayatlarının merkezine alır, emir ve yasaklarına saygı duyarlarsa; Cenâb-ı Hakk da rahmet kapılarını açar, kalbleri itminan ve huzûra kavuşturur. 

    İnsanlar, aklı öne çıkararak İslâm’a şekil vermeye kalkmamalı, vahiyle müeyyed  Kur’an  insanlara şekil vermelidir. Kur’ân’a ve Resûlullah’a tâbi Müslümanlar olarak bizler, müstakim olmalıyız ki; ifâde de, görüşte, duyuşta, ticârette, hatta niyette doğruluk, âilede huzur, toplumda güven ve itimat, eğitimde başarı ve mutluluk, idârede adâlet ve ahlâk gerçekleşmiş olsun.

    Topyekün insanlığın gerçek muallimleri, Allah’ın tayin ettiği peygamberlerdir. Kâinatın yaratılış vesilesi Hâtemü’n Nebî olan Efendimiz (sav), kıyâmete  kadar insanlığın en son Rehberi ve değişmeyen Muallimi’dir. 

     İnsanlık ahlâk-ı âliyey-i İslâmiyeye ne kadar gönül verir, Kur’ân-ı Mûciz’ül Beyan’a ne kadar sâhip çıkar, hayatını ne kada