Kuran'daki her imtihan yaşanacak mı?

⏱ Okuma Süresi 3 dk•Yayınlanma Cuma, Mart 3 2017

"Efendimiz binbir tehlike ve zorlukla hicret ederken, o tasviri kabil olmayan yorgunlukta bile gece hayatını, teheccüdünü, evradını ihmal etmemiş. Hele işi irşad ve tebliğ olanlar… “Yol gece alınır.” Gecesi yoksa gündüz 10 saat vaaz etse, 20 defa toplantı yapsa boş. Kocaman bir boş. Zaten “gece”si olmayanı “gündüz” ne yapar eder mutlaka yutar."

tr724 yazarı Veysel Ayhan'ın "5 yıllık hikaye veya arınma süreci-2" başlıklı yazısı:

Yaklaşık 5 yıl önce… Esved, İbrahim, Mültezem, Safa ve Zemzem isimli beş ehl-i hâl derviş, gecenin bir vakti Mescid-i Haram’ın uzak bir köşesinde bir araya gelmişti.

NİYETLERİ TEMİZ, ÖZLERİ DURU AMA…

Mültezem: – Dokunacak ipliklerin seyrek değil sık dizilmesi lazım. Geceler boyu mekik dokumak lazım…

Esved: – Bu işler pahalıya mal olacak o halde!

İbrahim: – Dediğim gibi bunlar Efendimizin (sav) kardeşleri iseler çile dönemleri daha başlamadı.

Esved: – Eksiklik dua dediniz başka…

Zemzem: – Aslında niyetleri, fevklade temiz; özleri, olağanüstü duru ama lağviyat çok. Sohbeti canan yetersiz. Siyasiyat, boş lakırdı, gıybet… var maalesef.

İbrahim: – Namazları nasıl?

Zemzem: -Gıybet olmasın ama bazıları namazların vaktini bir sonraki ezanla belirliyor.

YARIM KALMIŞ AMELİYATA KOŞMAK

Safa: -Nasıl, anlamadım.?

Zemzem: -Bir kısmı mesela öğleyi kılacaksa ikindi ezanını gözetliyor. Akşamı kılacaksa “Yatsı kaçtaydı” diye bakıyor. Yani geciktiriyor, geciktirince de tabii olarak geçiştiriyor.

İbrahim: – O zaman tesbihat da yapamazlar doğru düzgün.

Zemzem: – Evet selam verir vermez fırlıyorlar, dağılıyorlar. Yarım kalmış ameliyata koşan cerrah gibi. Halbuki masada olan kendileri. Kendi ameliyatları yarım kalıyor. Günaha girmemeyim. Tesbihatı hakkıyla yapanları tenzih ederim.

İbrahim: – Bediüzzaman rükünleri basitçe sıralamış. “ittibâ-ı sünnet; ferâizi işlemek, kebâiri terk etmek. Ve bilhassa, namazı tâdil-i erkânla kılmak, namazın arkasındaki tesbihatı yapmak.”

Safa: – Sade ama altın bir formül. “Bilhassa tâdil-i erkân”