Melekler bile kendisinden hayâ ediyordu

Efendimiz'in, “Ashabın arasında bana en çok benzeyen” buyurduğu, zaman zaman kabrin başına gelip, “Eğer bu çukurdan kurtulursan, onun ardındaki felaketlerden de kurtulursun. Aksi takdirde kurtulacağını hiç zannetmem” deyip muhasebeye dalan, “Her gün, gece ve gündüz en sevdiğim şey Kur'an okumaktır. Eğer kalpleriniz temiz olsaydı, Allah'ın kelamını okumaya doymazdınız” diyerek mahiyetini idrak edemediğimiz bir eksikliğe dikkat çeken Hz. Osman'ın hayası dillere destan idi. 

Evet Ahmed b. Hanbel'in Hasan-ı Basri'den rivayet ettiğine göre kapalı kapılar ardında bile elbiselerini çıkarmaktan çekinen ve belini doğrultmasına mani olan hayası gerçekten hepimiz için bir örnek oluşturuyor. Hz. Aişe validemiz anlatıyor: 

“Rasulullah Efendimiz dizi açık bir şekilde oturuyordu. Ebu Bekir (r.a.) içeri girmek için izin istedi. Allah Resulü ona izin verdi. Yine halini değiştirmedi. Sonra Ömer (r.a.) izin istedi. Ona da izin verdi. Yine halini değiştirmedi. Sonra Osman (r.a.) izin istedi. Rasulullah dizinin üzerine elbisesini sarkıttı.  Onlar kalktıklarında ben dedim ki: “Ya Rasulallah! Ebu Bekir ve Ömer senden izin istedi, sen aynı haldeyken o ikisine izin verdin. Osman izin istediğinde ise, elbiseni üzerine sarkıttın (dizini gizledin, örttün).”  Efendimiz şöyle buyurdu: “Ya Aişe! Vallahi meleklerin kendisinden utandığı bir kimseden utanmayayım mı?” 

Hz. Osman'ın en belirgin özelliklerinde bir diğeri tevazu ve zühdü idi.  O hayatının başlangıcında ne ise, sonucunda da odur. İslam'a önce girmenin, peygamber kızlarıyla evlenmenin, mal varlığını bu uğurda feda etmenin, ailesiyle ilk hicret eden insan olmanın ve daha sonraları koskoca bir İslam devletinde yegane söz sahibi bulunmanın, uyarabileceği yakışıksız düşünceler ve ameller içine hiç ama hiç girmemiştir Hz. Osman. Kim bilir, belki de Hz. Osman'ın