Mesele Saray değil, cübbenin düğmesi meselesi

Tarih;  1 Eylül 2016. Yer; Ankara. Yargıtay Başkanlığı’nın düzenlediği Adli Yıl Açılış Töreni, üç yıldır kaçak olduğu tartışılan Cumhurbaşkanlığının Beştepe Sarayı’nda gerçekleştiriliyor. Yargıtay, Danıştay, Sayıştay, HSYK üyeleri ve başkanları,  AYM başkanı ve  üyeleri, diğer yargı üyeleri hazır kıta. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan salona giriyor. Alkışlar, ayakta karşılama, düğmesi olmayan yargıç cübbelerinin önünü ilikleme telaşı…

Tarih; 11 Haziran 1997 (28 Şubat darbe süreci) Yer; Ankara. Yüksek yargı mensupları 28 Şubat darbesinin en hararetli günlerinde yargıçlar askerin brifingde. Yine alkışlar, yine ceketler düğmeleniyor. Salon dolu. Yargıçlar hazır kıta. Sus pus oturmuşlar. Sonra mütedeyyinler hedef haline getiriliyor, irtica davaları patlıyor, yeşil sermayeye operasyonlar geliyor,  memuriyet, üniversitelerdeki mağduriyetlerde, başörtüsü dahil hak arama davalarının tamamında dava ve soruşturmaların önü kesiliyor. Yargıçlar da nasibini alıyor süreçten, iddianame bile hazırlatılmıyor. (Bakınız AK Partili Reşat Petek ve merhum Emekli Cumhuriyet Savcısı Sacit Kayasu örnekleri…)

Vesayetin askeri, sivili olmaz. Vesayet vesayettir. Ve çoğunlukla aynı fotoğrafları verir. Renkli ya da siyah beyaz, fark etmez. Soğuktur, iki yüzlüdür. Kendini ele verir. Bunu anlamak isteyenlerin 28 Şubat’taki yargı birifingleri fotoğraflarına ve dün Saray’daki açılış töreni görüntülerine bakması kafi.

Anayasa ne diyor peki? Yasama, yürütme ve yargı yetkileri devletin organla