[Prof.Dr. Osman Şahin] Devlet Yönetimlerinde hanedanlar

Hazret-i Ali’nin (RA) savunduğu adalet-i mahza düşüncesinde haklı olduğu, buna mukabil onun karşısında adalet-i izafiyeyi savunanların haksız oldukları Ehl-i Sünnet alimlerince kabul edilen bir husustur. Hazret-i Ali’nin (RA) yaşadığı dönemde hala adalet-i mahzanın uygulanması mümkün olduğu için böyle bir hükme varılmıştır. O dönemde, daha önceki Raşid Halifelerde olduğu gibi hilafetin ve adalet-i mahzanın devam etmesi hala mümkündü.

Sonrasında, hilafetin saltanata dönüşmesi, bütün Müslümanlar açısından hoşlanılmayan bir durum olsa da toplumun hızla değişen yapısı, bütün dünyada hâkim olan yönetim anlayışının saltanata dayalı olması ve neredeyse bu saltanatların tamamının hanedanlar etrafında şekillenmiş olmasına binaen hilafetin devam etmesi mümkün değildi. Er ya da geç hilafet yerini saltanata bırakacaktı. 

Hazret-i Ömer’e (RA) bile sahabelerden “Halife olarak kendi yerine oğlun Abdullah’ı düşünmez misin?” diyen sahabeler vardı. Benzer şekilde, Hazret-i Ali’den (RA)  sonra yerine Hazret-i Hasan’ın (RA)  seçilmesinde ve daha sonra da hilafetin A’li Beyt üzerinden devam etmesi gerektiği düşüncesinde bile bu hâkim anlayışın izlerini görmek mümkündür. Elhak, Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin efendilerimiz bu işe diğerlerinden daha fazla liyakat sahibiydiler.

Bulunduğumuz asra gelinceye kadar, insanlık umumi olarak demokrasi ile yönetilebilecek bir kıvama ulaşamamıştır. Hala günümüzde bile, yeryüzünün ekseriyetinde gerçek anlamda demokrasi bir yönetim şekli olarak kabul edilip uygulanmamaktadır.

Dolayısıyla, insanlık tarihi boyunca ülkelerin idaresinde hanedanların hâkim olduğu realitesini görmek ve İslâm coğrafyasında hilafetin yerini saltanata bırakmış olmasına çok da şaşırmamak gerekir. 

Bu realiteleri hesaba katmad