[Safvet Senih] Fosforlu levhalar

SAFVET SENİH

M. Fethullah  Gülen Hocaefendi'ye, körelmiş istidatlar ve ölmüş latifelerin tekrar diriltilip inkişaf ettirilmesi konusunda sorulan bir soruya verdiği cevap:

“İstidatlar bazen körelebilir ama onların körelmesi, köreldikten sonra ağzı açılmayan âlet ve cihazlar gibi değil; ağzı açılan, işleyen ve yeniden aynı kıvamı kazanan mükemmel bir mekanizma gibidir. Evet, bazen KALB de ölebilir; onu bir üniversite olarak kabul edecek olursak, onun VİCDAN  gibi bir külliyesini ve SIR,  HAFΠ ve AHF gibi de fakülteleri vardır ve bazen bu fakülteler de sönebilir. Hatta belki her gün bunlar birkaç defa söner, ancak ALLAH  (c.c.) yine onlara eski fonksiyonlarını ve dehasını kazandırır. Kalpte öyle duygular vardır ki, bunlar bir kerecik olsun Allah’ın meşru saymadığı bir hataya girince hemen sönüverir… Evet, FOSFORLU  TAŞLARIN  bir araç farından aldığı ışığı bir miktar, karanlıkta aksettirdikten sonra sönüp tamamen gecenin karanlığına gömülmesi gibi, insanda da öyle LÂTİFELER  vardır ki, bunlar uzun zaman karanlığa dayanamazlar ve bir an gelir bütün ziyalarını kaybederler. Ancak bir ışıkla yüz yüze geldiğinde de karanlık hemen dağılıverir. Onun için kalbin ölmesi, insanın ölmesi gibi değildir, yani kalp bazen ölür, ancak yine dirilir.

“Nebiler, ölü gönülleri ihyâ etmek için gönderilmişlerdir. Efendimiz (S.A.S.)  zuhur ettiği zaman Hz. Ömer (r.a.)  gibi devâsa kâmetler dahil çoklarının gönlü ölü idi. Bu ölüler, Efendimizin (S.A.S.)  potasında kıvamına girerek dirildiler. Körelmiş lâtifeler öyle inkişaf ettirildi ki, Hz. Ömer gibi bir kimse kısa bir zamanda Cebrail Aleyhisselamın yanında yerini alacak seviyeye ulaştı. Develerle güreş tutan Ömer, artık karıncaya basmaz hale geliverdi.

“Bundan şu sonucu çıkarmak mümkündür: İnsanın gönül ve kalbinin ölmesi, lâtifelerinin sönmesi, ebedî