[Şerif Ali Tekalan] Bir meslektaşımın ardından

Nereden aklıma geldiyse, bazen daha önce değişik vesilelerle tanıştığımız, konuştuğumuz, birlikte farklı ziyaretlerde bulunduğumuz insanları, herkesin her konuda her şeyi araştırdığı internetten araştırıyorum. Vefat haberlerini öğrenince ne kadar üzüldüğümü anlatamam. Hepsine Allah rahmet eylesin. İşte onlardan birisi de, yıllar önce ihtisasını ABD’de yapmış, sonra Türkiye’ye gelip bir üniversitenin kurucuları arasında da yer almış, yaşça benden büyük akademisyen bir meslek büyüğümdü. Vefat haberini alınca çok üzüldüm. Konusunu çok iyi bilirdi. Tıp kongrelerinde herkes, acaba bu konuda hoca ne söyleyecek diye merak kesilirdi. Görünüşte, kendisine ulaşmak bayağı zordu. 

1983 yılında İsviçre’den dönünce, onu ziyarete gittim ve orada neler yaptığımı anlattım. Bana ‘’sen şu gün gel de bizim öğretim üyeleri ve asistanlara da bunları anlat’’ demişti, ben de anlatmıştım. Bir seferinde Orta Asya ülkelerinden birisine ziyaret için davet ettim, kabul etti ve geldi. Oralardaki eğitim faaliyetlerini, bu eğitim faaliyetlerine yardımcı olan yerli ve Türkiye’den gelmiş iş adamlarını, öğretmenlerin fedakarlıklarını, o ülkeye katkılarını, o ülkenin yetkililerinin memnuniyetlerini gördü, duydu. Dönünce de her vesileyle bunları çevresindekileri anlattı. 

Bir toplantıda, kendisinin Tıp fakültesinde öğrenci iken, Orta Asya ülkelerinin birisinden Türkiye Cumhuriyeti’nin karşılıklılık esasınca verdiği bursla gelen bir sınıf arkadaşından bahsetti. O zaman, bazı öğrencilerin ‘’Türkiye’nin çok mu parası var, niye yabancılara böyle bir burs veriliyor’’ diye epey söylemleri olunca, o da fakülteden ayrılmak zorunda kaldı ve başka bir ülkenin konsolosluğuna giderek onlardan yardım talep etti. Onlar da kendi ülkelerine gönderdiler. Maalesef o ülkede farklı bir şekilde yetişip ülkesine döndüğü zaman ülkesine zararları çok fazla oldu’’ dedi. "Ama benim g