'Sizi maskeleriniz de kurtaramayacak'

2014’ün Aralık ayında gözaltına alınmıştık. Neye rağmen? Dönemin İstanbul Başsavcısı Hadi Salihoğlu’nun yazılı ve sözlü beyanda bulunup “Hakkınızda herhangi bir soruşturma yapılmamaktadır” demesine rağmen. Oysa o açıklamadan bir gün sonra tantanalı bir gözdağı operasyonuyla nezarethaneye kapatılmıştık. Demek ki adliye başsavcının da bilemediği bir merkezden yönetiliyordu.

O güne dair anlatılacak çok şey var. Ama birini paylaşmanın zamanı şimdi geldi. Günlerce nezarethanede bekletildikten sonra bize dendi ki “Savcı ifade almak için Emniyet’e gelmiş”. Yadırgandı bu tavır. Adliye yerine silahların gölgesi altında ifade alınması çok alışılmış bir usul değildi. Neyse…

Akşamüstü bizi nezaretten çıkarıp ifade vereceğimiz kata götürdüler.  Avukatlarımız bekliyordu. Akşam namazı vakti girince oradaki emniyet görevlisine namaz için bana uygun bir yer göstermesini istedim. Görevli memur gitti, bir müddet sonra dönerek “Savcı Bey namazını bitirsin; o seccadeyi size verelim” dedi.

İşte o gün tam kalbimin orta yerine bir ateş düştü. Bir nefret uğruna kimi kime kırdırıyorlardı!

Bana, Hidayet Karaca’ya ve daha nice suçsuz insana terör suçlaması yapan adam ile aynı seccadeyi kullanacaktım birazdan. “İsmi neydi Savcı Bey’in?” diye sordum avukatlara. Adının Fuzuli olduğunu öğrendim. Onun adına o kadar üzülmüştüm ki! Kendi kendime şöyle düşündüm: “Terör gibi büyük bir insanlık suçuna asla tenezzül etmemiş kişilere terör örgütü suçlaması yapan, dünyasını da mahvetmiştir ahiretini de…”

Ben bu düşüncelere dalmış acılar içinde kıvranıyorken polis memuru bana namaz yerinin müsait olduğunu söyledi. Koridorun bir ucuna kadar yürüdük. Bir odaya girdik. Yerde seccade vardı. Biraz önce namaz kılan adamı tahayyül ettim. Ona çok ama çok acıdım. Hangi korkunç baskı ya da hangi yanlış motivasyon insanları bu kadar acımasız kılabilirdi? Seccad