Toplum geldiği hal böyle giderse....

Bazı dinî hassasiyetlerini kaybeden, duyarsızlaşan, bencilleşen, “nemelâzımcı” bir anlayışa sahip bir toplum haline geldik maalesef..

“Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” anlayışıyla, her gün artarak devam eden haksızlıklar ve zulümler karşısında seyirci kalan, ”sus pus” olan bir toplum haline geldik. On binlerce masumun, mağdurun çığlıklarına kulaklarını tıkayan, olup biten kanunsuz keyfiliklere gözlerini kapayan bir toplum haline geliyoruz sanki. Toplumda yaşanan gerginleri, kavgaları, işlenmekte olan cinayetleri, her türlü ahlâkî aşınmaları artık normal karşılmaya başladık.  

Artarak devam etmekte olan haksızlıklara, hukuksuzluklara zulüm derecesine varan uygulamalara karşı seyirci veya suskun kalmanın ötesinde olup bitenleri alkışlayanlar var. Bu durumun devam etmesi halinde, Allah (cc) korusun bu milletin başına daha büyük arzî veya semavî belâ ve felâketlerin geleceğinden korkulur.  

Bu meyanda Üstad Bediüzzaman’ın; ”musîbet-i amme (bütün insanlara gelen musîbetler) ekseri insanların hatasından terettüp eder.” Yine “zaaf-ı imandan çıkan tuğyanlar (sapkınlıklar) musîbet-i ammeye sebep olur.” Yine “yapılan zulümlere ya iltizamen veya iltihaken taraftar olmak da musîbet-i ammeye sebebiyet verir” gibi tesbit ve teşhislerine baktığımızda da Allah korusun daha tehlikeli ve tahripkâr belâ ve musîbetlerden korkulur.

Bir de Yüce Allah’ın Hz. Yuşa’ya olan şu vahyine bir bakalım: “Senin kavminden kırk bin hayırlı insanı ve altmış bin şerli insanı helâk edeceğim.” Bu calib-i dikkat vahve mazhar olan Yuşa Peygamber; “Ya Rabbi şerlileri helâk edeceksin; fakat hayırlıların suçu nedir?” sualine karşılık Cenâb-ı Hak; “şerli nasihat edip, önlemeleri gerekirken, onların yaptıkları kötülüklere karşı seyirci kaldıkları içindir