Virüsün bulaşma özelliği ne zaman bitecek?

Virüsün insan toplulukları içinde bir konakçıdan diğerine atlarken nasıl değiştiğini anlamak gerekiyor. Biyolog Theodosius Dobzhansky yüzyıl önce evrimsel süreçlerin pandemilerde ne denli önemli olduğunu şöyle ifade ediyor: “Biyolojide her şey, evrim ile ilişkilendirilmediği sürece anlamını yitirir.”

Evrimsel süreçler, yalnızca sürü bağışıklığını daha iyi anlamamıza değil, yeni hastalıkların nereden geldiğine ve nereye gittiğine ilişkin tahminlerde bulunmamıza yardım eder. Ne yazık ki şu an yaşadığımız krizde evrimsel perspektife gerektiği kadar yer verildiği söylenemez. Oysa bu pandemi mücadelesinde evrim, düşmanı daha iyi tanımamıza yardım edecek.

Bilim insanları, virüsün binlerce, hatta milyonlarca konakçı üzerinde çoğalmasını bir çeşit klon olarak görme eğiliminde. Aslında virüs türlerinin her biri, aralarında yakın akrabalık olan suşlardan (virüsün alt türleri) oluşuyor. Bunlar sürekli, ufak da olsa değişime uğruyor. Virologlar bu suşları “yarı-tür” olarak isimlendirir. Bunlar, viral genler kopyalandıkça gelişigüzel mutasyonlar sonucu ortaya çıkar.

Bu süreçte virüsler büyük bir hızla çoğalırken kopyalama hataları kaçınılmaz hale gelir. İnfluenza virüsleri o kadar hızlı değişir ki her yıl bizleri yeniden enfekte edebilirler.

Bu alttürler virüs evriminin anahtarıdır. Bunlar yüzünden virüs yalnızca diğer organizmalarla değil, kendisi ile de çatışma halindedir. Her bir suş spesifi k bir ortamda hayatta kalmak için yarışır. Doğal seçilim bu virüsün lehinedir. Yani bir virüs konaklayabileceği yeni bir popülasyonuna sıçradığı zaman, en azından birkaç suş bu yeni ortamda daha başarılı olur. Böylece o türün bütün olarak uyum sağlama ve hayatta kalma olasılığı artar. Bu hızlı evrimsel gelişme virüslerin niçin en kalabalık organizma olduğunu açıklar. Hızl