[Z. Hicran Yıldırım yazdı] Allâh bize yeter, O ne güzel vekildir!

‘Bizim yolumuz Halîliyye yolu, Hz. İbrahim'in, hasbîlerin; yani maddî-mânevî füyûzat hislerinden fedakârlığa âmâde olanların yoludur. Bu sebeple bu yola baş koyanlar tek başlarına kalsalar bile yılmadan, darılmadan, dayanmasını bilmeli ve hep kapıyı dövmeye devam etmelidirler.’

Hz. Nuh’un (as) evlatları Fırat nehrinin yakınına Babil şehrini kurmuş, burada bir medeniyet meydana getirmişlerdi. Bir kısmı da Musul şehrinin yakınında Ninova şehrini inşa etmişlerdi. 

Babilliler (Keldânî kavmi), zamanla Allah'a inanmayı bırakıp putlara ve yıldızlara tapmaya başladılar. "Sâbiîlik" adı verilen bu inançta putlar ve yıldızlar, ruhlarının sembolü olarak kabul ediliyordu. Yıldızlara, aya, güneşe ve bunlar adına yapılmış putlara tapmak için Babil'de puthaneler yapılmıştı. Hatta bu inançlarıyla ilgili devlet yönetiminde puthane bakanı bile bulunuyordu.

Tarihçilerin kaydettiğine göre kâhin ve müneccimlerin o sene bölgede doğacak İbrahim adlı bir çocuğun halkın dinini değiştireceğini, Nemrud'un saltanatına son vereceğini söylemeleri, diğer bir rivayete göre ise Nemrûd'un bizzat böyle bir rüya görüp bunu yorumlatması üzerine Nemrud hamile kadınları bir yere toplamış ve doğacak bütün erkek çocukların öldürülmesini, ayrıca erkeklerin eşlerinden uzaklaştırılmasını emretmişti.

Bunun üzerine Hz. İbrahim (as)’ın babası Âzer, İbrahim'e hamile kalan hanımını Kufe ile Basra arasındaki Ur şehrine veya Verkâ denilen yere götürüp bir mağaraya saklamış, Hz. İbrahim (as) bu mağarada doğmuştu. (Taberî, I, 234-235) Daha sonra kimsen