Zulme gülen abla…

Gökçe Özbek, ‘paralel paranoyası’ ile tüm ülkede yürütülen ‘cadı avı’nın son kurbanlarından. Kahramanmaraş’ta faaliyet gösteren Lale Eğitim ve Kültür Derneği’nin başkanı. Derneğin bazı üyeleriyle birlikte önceki sabah gözaltına alındı. Muhtemelen suçu fakir öğrenciler için burs toplamak, onlara kalacak yurt yuva ayarlamak.

Gözaltı sonrası sağlık muayenesine götürülürken çekilmiş fotoğrafıyla tanıdık onu. Gördüğü zulme karşı tek silahı olan tebessümü kullanıyordu. Bir kadın olarak kötülüğe gülüyor, korkuyu elinin tersiyle kenara itiyordu. O tebessüm, hayatının özetiydi bir anlamda. Tertemiz, şefkat dolu kalbinin, iyi niyetinin, yardımseverliğinin simasına yansımasıydı.

Daha düne kadar kendisini öğrencilerin eğitimine ve ihtiyaç sahiplerinin yardımına adamış isimsiz bir kahramandı. İyilik için peşinden koştuğu insanların dışında ne kendisini, ne de derneğini tanıyan vardı. Sütçü İmam’ın memleketinde yıllardır nice isimsizlerin derdine çare olmuş, hayır dualarını almıştı. Yoksul öğrencilerin Gökçe Abla’sı, mağdur kadınların biricik dostuydu.

Yakın arkadaşı, kimsenin bilmediği farklı bir özelliğinden bahsetti. Hapishanedeki kader mahkumu kadınlarla ilgileniyor, psikolojik destek veriyormuş. Dışarıdaki çocuklarına da yardım ediyormuş. Bu yüzden onu tanıyanlar şöyle diyordu: “Bu insanı hangi gerekçeyle gözaltına aldılar aklımız almıyor.”

Algı operasyonunun mağdurları arasına ismini yazdırdı Gökçe Özbek. Sözde ‘terör örgütü üyesi’ olmaktan gözaltına alınmıştı ama ona bu zulmü reva görenler de çok iyi biliyor ki; ‘Gökçe ablalar’ ülkesini canından çok sever. Onların hayat gayesi insanlığa hizmet etmektir. Gençlerin eline silah değil, kalem vermektir.

İşte bunun için gülüyordu Gökçe abla. Başını öne eğecek, utanacak, yüzünü saklayacak bir iş yapmamıştı. ‘Mevlam neylerse güzel eyler’ demişti.

Kahramanmar