70 yılın ardından gelen o ses!

Ayrılığın üzerinden tam 70 yıl geçmişti…

70 yıl olmuştu kardeşlerini görmeyeli…

Ezan-ı Muhammedi’yi duymayalı  70 yıl olmuştu…

Bir sınır çizgisi ayırmıştı kardeşi kardeşten. .. 

Saime Teyze köklerinden ayrıldığında  10 yaşındaydı . Büyümek zorunda kaldığı bir çocukluk düşmüştü payına. 

Tam 70 yıl zor günlerden geçmişti… Zor günler taa içlerinden geçmişti de neredeyse bir şey bırakmayacaktı değerlerine ait…

Evlatlarına göre senede bir ay mide hastası oluyordu Saime Teyze, yemek yiyemiyordu. Nedense akşam saatlerinde ağrısı geçiyor yemek yiyordu. Ramazan, namaz, oruç kelimeleri 70 yıldır yasaktı dillerine çünkü…

Camilerin ahırlara çevrildiğini görmüştü bu gözler. Allah diyenlerin sürüldüğüne, bin bir zulme maruz bırakıldığına şahit olmuştu. Bu yüzden ciğerparelerini mahrum bırakmışlardı her şeyden. Belki bir gün kardeşleri gelir onların da elinden tutan olur ümidiydi onları ayakta tutan…

Kur’an-ı Kerimi örtüler arasına sarıp toprağa gömmek zorunda kalmışlardı. 70 yıl boyunca yıpranan Kur’an-ı Kerimin silinmiş sayfalarından ezberledikleri yarım yamalak duaları vardı sadece. Fatiha eksikti dillerinde, ihlâs suresi yarımdı… Ama onların tam olarak sığındıkları liman, Allah’a (c.c.) uzanan sağlam ipleriydi. Belki bir gün kardeşleri gelir, eksikleri tamamlar ümidi hep vardı…

Eşi her akşam radyoyu alır şehrin Türkiye’ye en yakın ucuna giderdi Saime Teyze’nin. Türkiye’den bir ses seda duymaya çalışırdı… Her gün sabah akşam evin üzerine çıkar, Türkiye tarafına doğru kulak kabartırdı ezan duymak için… Bir gün duyacağına dair umutları tamdı. 

Molla Ahmet Amcaları vardı köylerinde.  Eski günlerden anlatırdı hep. Hi