[Abdullah Aymaz] Eslafın başına gelen gelmeden

Geçmiş büyüklerin başına gelenler başımıza gelmeden hemen cennete gireceğimizi zannetmemizin doğru olmayacağı ayetlerde ihtar edilmektedir. Bu hususu büyüğümüz zaman zaman bizlere hatırlatmaktadır: 

“Demek ki Enbiya-ı İz’amın yolu bu tür şeylerden âzâde olmuyormuş, demek ki hep aynı şeyler çekilecekmiş. Peygamberler yolunda hep aynı şeyler olmalıymış. Bizim hissemize düşen de bu oldu. Ashab-ı Kehf, Dakyanus zamanında bir mağaraya girip saklanıyorlar. Bir gün geliyor başağa yürüyorlar; Yedi, 7000 oluyor. Onlar bizim mesleğimizden. Uyanıyorlar ve dışarı bakıyorlar ki olan olmuş. Sonra yönelmeleri gereken yere yöneliyorlar.” “Ben de buraya mağara gibi bakıyorum; modern çağda mağara böyle olur. Bize düşen, hizmette aktif olmak ve hep fokur fokur kaynamak olmalıdır.”

 “Bugünler de geçecek 

Bugünler de bitecek 

Güzel günler gelecek 

Gözlerini al yerden...”

 Hocaefendi’ye Prof. Dr.  İbrahim  Canan Hocamızın  vefat haberi verildiğinde ben de aynı mekandaydım. Telefonu Hocaefendi’ye verdiklerinde büyük bir üzüntü ile bana dönüp ‘Duydun mu? İbrahim Canan Hoca’mız vefat etmiş!” diye adeta feryat etti: “İbrahim Canan çok vefalıydı. Vefat ettiğinde öbür binanın koridorunda namazı ben kıldırıyordum. Telefon geldi, “İbrahim Canan vefat etmiş!” dediler; kendimden geçtim. Sulh çizgisi kitabına bir önsöz yazmamı rica etmişti. Kalp rahatsızlığımdan dolayı yataktaydım ve o durumda bir takriz yazdım. Gerçi onun bana ihtiyacı yoktu ama tevazuundan öyle yapmıştı. İbrahim Canan da İbrahim Erkul da vefat ettiğinde ben buradaydım. İbrahim Erkul dünyaya karışmamıştı; yaşlı annesi vardı, ona bakıyordu. Unutulmayacak insanlar! Mahviyet içerisinde idiler…”

 Vakti dolup emeklilik hakkı doğan bir öğretmene M. Fe