Benliğimizi ve Ruhumuzu Saran Hüzünlü Bayram!

Rahmetiyle, mağfiretiyle ehl-i îmanı firdevslere hazırlayan, Allah’ın rahmetinin sağanak sağanak üzerimize döküldüğü, mânevî atmosferinin ruhları okşadığı, kalp ve ruh hayatı mertebesine çıkıldığı mübarek ay Ramazan-ı Şerif, içimizde hüzün bırakarak ayrıldı.

Mü’minlerin uhrevîleşmesini temin eden, şer düşüncelerin önünü kesen, inananlara huzur iklimini tattırıp mânevî bahar mevsimi yaşatan,  oruç, teravih namazı, iftar, sahur, muhtevâyı anlama niyet ve gayretiyle Kur’an-ı Kerim tilâvetleri ve mukâbeleler, sohbetler, zikir ve fikirler, zekât, yardım, sadaka-i fıtır ile fakirlerin, gariplerin, yetimlerin imdadına koşulan, insî ve cinnî şeytanları çatlatan, yapılan hayır ve hasenatın coşkulu bir şekilde hayata yansımasına vesîle olan Ramazan-ı Şerif, içimizde ayrılık ateşini yakıp hüzün bırakarak gitti.

Ramazan-ı Şerif; kalblere inşirah vererek, ümitle coşturarak, bir meltem esintisiyle, gözlerin görmediği, kulakların işitmediği, hiç kimsenin tahayyül ve tasavvur edemediği sürpriz nimetlerin vadedildiği, ölümsüz ve ebedi âlemin güzelliklerini ruhlara üfleyerek, ömrü olanlara ‘seneye tekrar buluşmak üzere’ temennisiyle vedâ etti. 

Bütün bunları ve daha nice güzellikleri insanlığa kazandıran, ilâhi rahmetin, af ve mağfiretin gönülleri yıkayarak, âhiret hesabına yatırım yapma fırsatının yakalandığı, rahmet, mağfiret ve günahlardan arınma imkanı kazandıran ve Allah’ın husûsi lütuflarının ruhları sardığı bu atmosferle, her ne kadar hüzünlü de olsa Allah (cc) bayrama kavuşmayı lutfeyledi. 

Sevincin, sevginin en uygun mevsimi olan bayramı yine hüzünle kutluyoruz. Çünkü dünyânın bir çok yerinde husûsiyle de ülkemizde; parçalanmış aileler, mağdur, mazlum, mahkum durumda bulunan boynu bükük, gözü yaşlı, yetim, özürlü ve buruk hale getirilen insanlarla dolu olduğunu görerek, idrak ettiğimiz bu bayramda  elbette sevinemez ve