Bir yudum suyu çok görenler

Ebu Cehil, bir yetimin vasîsi bulunuyordu. Bir gün, o yetim çırıl çıplak ona gelmiş, kendi malından bir şey istemişti. Ebu Cehil onu itivermiş ve aldırmamış idi. Kureyş’in büyükleri de çocuğa: “Muhammed’e git de sana şefaat ediversin” demişler,  ALAY  ETMEK  istemişlerdi. Öksüz onların maksatlarını bilmediği için Allah’ın Peygamberi Hz. Muhammed  Aleyhisselama gelip yardımcı olmasını istemişti. Peygamber Efendimiz (S.A.S.) hiç bir muhtacı reddetmek âdeti olmadığı için kalkmış, onunla beraber Ebu Cehil’in yanına gitmişti. Ebu Cehil “Buyurun” deyip merhaba etmiş ve öksüzün malını vermişti. Kureyşliler bunun üzerine Ebu Cehil’e serzenişte bulunmuşlar “Sen de sapıttın, Muhammed gibi sâbiîleştin” demişler. O, “Hayır, sapıtmadım, lâkin onun sağında ve solunda birer harbe gördüm, eğer öksüzün hakkını vermezsem vuracak diye korktum” demiş…

Mâun Suresinin iniş sebebinin bu olay olduğunu söyleyenler vardır.

Bu surenin meâlinde de görüleceği üzere, bir kâfir sıfatı olan yetimi itme kakma yanında, insanlara yardım etmeme ve fakirlerin yedirilip içirilmesi için teşvik etmeme hususunda namaz kılanlara da ikazları vardır: “Dini yalanlayanı gördün mü? İşte o öksüzü iter, kakar. Yoksulu doyurmaya ön ayak olup teşvik etmez. Vay haline o namaz kılanların ki, kıldıkları namazın değerine aldırış etmezler. Gösteriş yaparlar ve yardımlığı sakınırlar.” (Mâun Suresi, 1-7)

Öksüzü itip kakarak hakkını yemek ve yanı başındaki  yoksula çaresizin en lüzumlu ihtiyacı olan yiyeceği hakkında bir önayak olmayarak ve teşvikte bile bulunmayacak kadar acımasızlık ve merhametsizlik etmek insanlık hesabına şaşılmak ve teessüf olunmak lâzım gelen pek acı bir zillet ve düşkünlük olmakla beraber, böyle öksüzü itip kakmak, fakirlere bakmamak gibi insafsızlık vicdanını da kaybetmiş dini