[Fikret Kaplan] Bediüzzaman’a Omuz Veren Terzi Ahmet Ağabey

Fedakar, tertemiz, pırıl pırıl bir gönül insanı… Hizmet yoluna masum duygularıyla baş koymuş yiğit bir gönül sahibi Terzi Ahmet Ağabey… 

O duru, saf, katışıksız hisleriyle gece gündüz demeden hep sevdasının peşinde koşan hasbi insan… O da Mehmet Ali Şengül Ağabey’imizin ardından kanatlanıp uçmuş ebedi diyara…  

Yaklaşık iki yıl önce Mehmet Ali Şengül Ağabey, uzak bir seferden dönüşünde beni evine davet etmiş ve pek çok mevzunun yanında Terzi Ahmet Ağabey’den de bahsetmişti. Bu samimi gönüllerin unutulmaması gerektiğini ifade etmişti ısrarla. Hizmete ihlasla sarılan bu yiğitlerin, Hocaefendi’nin nazarında oldukça kıymetli yeri olduğunu belirterek birkaç not paylaşmıştı… 

Hocaefendi, bir Ramazan gecesi rüya görmüş ve gecenin biraz erken saatlerinde teheccüd ve sahur için her zaman arkadaşlarıyla buluştuğu salona gelmişti.

Kısa bir aradan sonra oradakilere:

- Konya’dan gelen kimse var mı aranızda? diyerek sormuştu. 

Bahsedilen şehirden gelen bir çocuk doktoru vardı.

Hocaefendi, uzun uzun ayrıntılarıyla bir insanı tarif ederek onu tanıyıp tanımadığını sormuştu. Çocuk doktoru, o atmosferin heyecanından olsa gerek tarife uygun birini çıkaramadığını ifade etmişti. 

Fakat, Doktor Bey, bunu bir vazife telakki ederek geri dönüşünde aramış, sormuş ve tarife uygun olan insanların fotoğraflarını sahiplerinden isteyerek toplayıp getirmişti. 

Hocaefendi bir fotoğrafı görünce:

- Benim aradığım insan, işte bu!..” demiş ve:

- Bu zat kimdir, Doktor Bey; nasıl birisidir?

Doktor Bey de merak içindeydi ve Hocaefendi’nin niye bu zatı sorduğunu öğrenmek istiyordu. Ve sözü arzu ettiği şeye getirip