Resimler ressam olamazlar...

Daha sonra çıkan Sızıntı dergisinde de aynı konu resimlenerek okuyuculara takdim edilmişti. O Risalede, her şeyi tabiatın yarattığına, sebeplerin var ettiğine inanan ve müşrik olan inkar ve dalâletin farazi bir temsilcisi ele alınıp onunla karşılıklı konuşmalar yapılarak temsilî bir hikaye şeklinde gerçekler ortaya konuluyor:

En küçük bir zerrenin yaptığı işlerin ifade ettiği gerçekle, bir alyuvarın, bir hücrenin, tabiat tarafından, sebepler tarafından veya kendi kendine meydana gelmesinin imkansızlığı anlatılıyor.

Nefes alma ile ilgili hâşiyede şöyle deniliyor:

“Cenab-ı Hak, insan bedenini gayet muntazam bir şehir hükmünde yaratmıştır. Damarların bir kısmı telgraf  ve telefon vazifesi görür. Bir kısmı da çeşmelerin boruları hükmünde kanın dolaşmasına vesiledir.” Kan ise içinde iki kısım yuvarlar yaratılmış. Bir kısmı alyuvar tabir edilir ki, bedenin hücrelerine erzak dağıtıyor ve İlahî bir kanunla tüccarlar ve erzak memurları gibi hücrelere erzak yetiştiriyor. Diğer kısım ak yuvarlardır ki, alyuvarlara nisbeten azınlıktadırlar. Vazifeleri hastalık gibi düşmanlara karşı asker gibi müdafaadır. Ne vakit müdafaaya girseler Mevlevî gibi daire şeklinde iki hareketle, sür’atli bir hareket vaziyeti alırlar.

“Kanın genel görünüş itibariyle umumî iki vazifesi var. Biri, bedendeki hücrelerin tahribatını tamir etmek. Diğeri,  hücrelerin enkazlarını toplayıp, bedeni temizlemektir. Toplar damarlar ve atardamarlar namında iki kısım damarlar var ki: Biri sâfî kanı getirir, dağıtır, sâfi (temiz) kanı getirir, dağıtır, sâfi kanın mecralarıdır. Diğer kısmı, enkazı toplayan bulanık kanın mecrasıdır ki, şu ikinci ise kanı ‘ree’ denilen nefesin geldiği yere (akciğere) getirirler.

“Cenab-ı Hak, havadaki iki unsur (element) yaratmıştır. Biri azot, biri oksijen. Oksijen, nefes içinde kana temas ettiği vakit, kanı kirleten yoğun karbon elementini kehribar gibi, (mıknatısın çekişine benzer şekilde) ke