KUSURA BAKMAYIN SAYIN PAŞAM

Fatih Terim’e rağmen desteklediğim ve başarılarından gurur duyduğum milli takımımızın estirdiği futbol fırtınası esnasında objektiflere takılan veya gazete sütunlarına hapsolan önemli detaylar vardı. Mesela, Semih Şentürk gol sevincini kelimelere dökerken ‘Allah’ın verdiği tüm gücümle topa vurdum’ dedi. Gerçi, Hürriyet başta olmak üzere bazı gazeteler ‘Allah’ ifadesini habere yansıtmadılar ama olsun. Belki Semih’in hayrınadır. Yarın bir gün hakkında dava açılırsa google’dan bu gazete haberleri çıkar savcıların karşısına. Uyarayım, Youtube’a başvurulursa işi zorlaşabilir. Arda ne diyordu, Çek maçından sonra: ‘Şimdi Allah’a şükretme zamanı.’ Aynı tehlike Arda için de geçerli. Fatih Terim’e SMS ile mesaj gönderen Deniz Baykal’ın aksine Başbakan Erdoğan’ın soyunma odasına inerek ‘Bu alın teri öpülür’ coşkusuyla kaleci Rüştü Rençber’i terli yanaklarından öpmesi milli heyecanın tezahürüdür. Milli maçın düşündürdükleri Aynı şekilde Genelkurmay Başkanı Büyükanıt’ın Futbol Federasyonu Başkanı Hasan Doğan’ı Hırvatistan maçı öncesi arayarak, ‘Gazilerle beraber milli formamı giydim, maçı izleyeceğim’ demesi, aynı tutkudur, sevgidir, coşkudur. Yeşil sahalardaki bu başarı bizlere ihtiyaç duyduğumuz ama birkaç yıldır derin dondurucuya koyduğumuz ‘milli birlik ve beraberlik’ hasletini hatırlattı. Ne de çok ihtiyacımız varmış ona. Aynı 90 dakikaya kalp atışlarımızı ayarlarken birlikte zıplamak, birlikte bağırmak, birlikte konuşmak, koşmak, yürümek... Toprak parçasını vatan yapan değer de bu değil midir? Sevincimizi, kederimizi, öfkemizi, acımızı hülasa tüm duyguları birlikte yaşamak ve paylaşmak... Hakkari’de ocaklara ateş düştüğünde Edirne’deki vatandaşımızın bağrı yanıyorsa, Muğla’da deprem olduğunda Samsun’daki insanımız ağıt yakıyorsa, Batman’da petrol bulunduğunda Antalya’daki yurttaşımız sevince boğuluyorsa, Viyana