'Selam Gecenin Kadr’ini bilenlere!'

Ramazan-ı şerif, bu fani dünyada, fani ömür içinde ve kısa bir hayatta, bâkî bir ömrü kazandırır. Evet, bir tek Ramazan ve onun içindeki bir gece seksen üç senelik bir ömrün semerelerini kazandırabilir diyor Bediüzzaman Hazretleri. 

Zira, bu gece Kadir Suresi’nde şöyle anlatılıyor:

"Şüphesiz, biz onu (Kur'an'ı) Kadir Gecesi'nde indirdik. Bilir misin nedir kadir gecesi? Kadir Gecesi bin aydan daha hayırlıdır. Melekler ve Ruh (Cebrail) o gecede, Rablerinin izniyle her türlü iş için iner de iner. O gece, tan yerinin ağarmasına kadar bir selamdır (esenliktir.)" 

İşte Rabbimiz, böyle mübarek bir ayı nasip etti, lütfetti… yunalım, yıkanalım, günahlardan arınalım diye…

Ta bayramda cürm ü hataların affedileceği o kutlu güne tertemiz olarak erelim diye…

Her gecesinde Mevla’nın ta şafak atıncaya kadar:

‘Yok mu bana el kaldırıp dua eden…’ dediği Ramazan… 

‘Yok mu bana istiğfar eden, teveccüh eden dediği Ramazan…

Tertemiz gönüllerin Mevla tarafından hüsnü kabul gördüğü Ramazan…

Samimi duyguların en güzel iltifatlara mazhar olduğu Ramazan… 

Belki bir daha idrak ederiz veya edemeyiz… işte o Rahmet Ayı’nın son günleri…

Belki Ramazan’ı idrak edememenin ah u vahının ne demek olduğunu da bilemeyeceğiz… 

Mahkeme-i Kübra’da ellerimizi ‘Keşke!’ ‘Keşke!’ deyip dizlerimize vurduğumuz zaman anlayacağız…

‘Keşke, ihya etseydim!’

‘Keşke, Hakk’ın uyumadığı o gecelerde uyumasaydım!’

‘Keşke, gafiller gibi yatmasaydım!’

‘Keşke, gecenin dudağında veya zülüflerinin üzerinde iki damlacık gözyaşım olsaydı!’