Yar ile Bayram

Yar ile Bayram


Gurbetteki gün batımını seyrederken Nedim Hazar’ın gün batımıyla ilgili o muhteşem betimlemesi düşüyor hatırıma.
 “Okyanustan yükselen son ışıklar, gökyüzünü bir tuval gibi boyarken, biz de kendi içimizdeki renkleri keşfediyor gibiyiz. Öyledir belki de her gün batımı, aslında içimizdeki güneşin de batışıdır; ama biliyoruz ki, her batış yeni bir doğuşun müjdecisidir ne belli?”
Gökte yıldızlar görünmeye başlıyor. İlkin Çoban Yıldızı görünüyor. Sonra birer ikişer yıldızlar parlamaya başlıyor. O an düşünüyorum ki, bu süreçte Hizmet Hareketi yıldızlar topluluğundan binlercesi gökten düşen yıldızlar gibi toprağa düştüler.
Kimi hapishanenin buz gibi beton blokları arasında, kimi gaybubette, kimi Ege’nin serin sularında, Kimi Meriç’in soğuk kollarında can verdi.
Aslında gökyüzünde gördüğümüz yıldızların bazılarının da çok önceden öldüğünü, ışıklarının bize yeni ulaştığını biliyoruz.
Biz geceleri o ışıklarla yolumuz buluyoruz.

 Tıpkı bu süreçte aramızdan ayrılıp da hala onların ışıkları ile yolumuzu bulduğumuz gibi.
 İlk şehidimiz Gökhan Açıkkolu ile başlayan şehitler kervanına binlerce yıldız eklendi.
 Sürgündeki gazeteci arkadaşlarımız, sürecin daha ilk günlerinde karton kutuları masa yaparak yaşananları bize duyurmaya çalıştılar.
Bizi olup bitenlerden haberdar etmeye başladılar. Geceleri Uber yaparak, gündüzleri haber yaparak canhıraşane çalıştılar.
Sonra daha organize oldular. IJA (International Journalists Association) adında bir çatı kuruluş oluşturdular.
Ülkemizde yaşananları bütün dünyaya duyurdular.
Mazlumların sesi oldular.
 Zulüm saraylarını sarstılar.
Bu cumartesi