[ Fikret Kaplan ] Biricik Sevdamız Hizmet!

Samimi Hizmet insanları için sonu gelmiyor bir türlü ızdırabın...hüznün ve kederin… 

Bir gün geçmiyor ki, aldıkları haberlerle… maruz kaldıkları sıkıntılarla boyunları bükülmesin, yanaklarından domur domur gözyaşı dökülmesin.

Onlar, fedakar, tertemiz, pırıl pırıl gönül insanları… Herkese açık olan bu güzelim Hizmet yoluna masum duygularıyla baş koymuşlar… O duru, saf, katışıksız hisleriyle gece gündüz demeden hep sevdalarının peşinde koşmuşlar… 

Dünya çoğu kimseyi değiştirse de onların bakışını bulandıramamış…ne kadar uğraşsa da onları baş koydukları bu sevdalarından koparamamış…   

İhlasla gönül vermişler Hizmet yoluna… Şefkat hisleriyle tattıklarını insanlığa da tattırmak için eşsiz bir “îsâr” ruhu ortaya koymuşlar… Akıl oyunlarına başvurmadan, kendilerini bir yerde konumlandırmadan asırlardan beri görülmemiş bir fedakârlık ufku çizmişler… Ve ilk günden beri de hep bir ney gibi inlemek onlara düşmüş…  

Zira, Üstad Bediüzzaman’ın ifadesiyle onlar, hayatlarını öyle bir hakikate vakfetmişler ki, güneşten daha parlak, Cennet gibi güzel ve saadet-i ebediye gibi şirin… 

İşte böyle kutsal bir sevdaya gönül verdiklerinden ızdırapları bitmiyor, acıları dinmek bilmiyor… Mazlumiyetleri ve mağduriyetleri başka devirlerle kıyaslanamayacak hüzünlerle dolu… 

Üzülüyorlar; ama asla şikayet etmiyorlar… Sultan’a yakın olmak istediklerinden ateşten gömlek giymeye razı olmuşlar… Kimsenin figüre edemeyeceği kutsal bir davaya tutulmuşlar… Hiç kimseye diyet borcu ve minne