15 Temmuz’la kaybolan değerler-2

NUMAN YILMAZ YİĞİT 

Buna vesile olan Hizmet insanı hiç mi hiç kendini düşünmedi. Öğretmen maaşını alamamasına rağmen hayatını, gençliğini verdi, eğitim öğretimi, görevini aksatmadı. İş insanları ekonomileri oldukça zayıf olan o imkânı hicret etti, yatırım yaptı. Bunların pek çoğu ticari olarak kayda değer bir şey kazanamasalar da zor zamanlarında o insanların yanlarında tercih etmeyi tercih ettiler. Onlar zaten almaya değil vermeye gitmişlerdi. Oralardaki okulların açılışı için hep kendilerinden geldiler ama -rıza-i ilahi dışında- bir şey almayı düşünmediler. Hatta bunu ahiretteki mükafatlarını burada tüketmek olarak değerlendirdiler.( Ahkâf 46/20) 

İlerleyen zamanlarda TUSKON, Türkiye ile okulların faaliyette bulunduğu ülkeler arasında ekonomik ve ticari alanlar her iki ülkeye de katkı sağlayacak köprüler oluşturdu. Onlarca toplantılar fuarları düzenlendi. İş birlikleri karşılıklı yatırım anlaşmaları imzalandı. Türk Okulları ve eğitim harcaması şahsında Türkiye bir güven ülkesi haline geldi. Türkiye Cumhuriyeti tarihinde belki de ilk defa Türkiye alan değil bir ülke zirvesine yükseldi. Artık Türkiye'nin uluslararası eğitim ihracatını yapan bununla da itibar ve güven devşiren bir ülke yükselişini gerçekleştirmişti. İnsanımızın dünya ve insanlığa sunduğu bu katkı ile yeniden kendine olan güvenini tazelemiş ve 'Biz de bir şeyleri barındıran' ümidini yakalamıştı. O dönemler Türkiye'nin tüm dünya da İslam ve az gelişmiş idaresi modernizmle İslam'ı birbirine bağlayan model bir ülke olarak gösteriliyordu. 

Evet 15 Temmuz sözde darbesini üçüncü şahıslar bir kısım tahakkümlerle Hizmet İnsanını darbe girişiminin içinde genişlemeye çalışmakla iki yüz elli insanı ölüme sebebiyet veren anlayış, acımasızca iftira ve yapılan tasfiyelerle değil aslında ülke ekonomisine ve onun parlak istikbaline kastetmiştir. Dolayısıyla da ülke ve geçmişi kaybolmuştur. Türkiye uluslar