Bir sadakat abidesi: Terzi Ahmet Abi

Onlar hayatımıza dokunan sihirli ellerdi

İklimlerinde her daim bahar yaşadığımız,

Onlar çöl sıcaklarını serinleten yellerdi

Örnek hayatları ahiret yolunda azığımız…

1990 yılında Konya’da üniversiteye kaydımı yaptırmıştım. Bu yıldan sonra Konya ikinci memleketim oldu.. Yaklaşık on yıl kaldığım bu Mevlâna şehrinde çok güzel abilerle tanıştım ve çalıştım… Üzerim(iz)de Konyalı abi ve ablaların emeği çoktur…

Talebelik yıllarında Konya’nın ilk abileri deyince şu dört abiyi sayarlardı:

Kelikçi Ahmet Abi (Konyalılar ayakkabıya kelik de derler)

Düdükçü Mehmet Abi (Mehmet Abi, Konya Belediye Bandosu’nda olduğu için böyle denilmiş)

Tenekeci Muhsin Abi.. (Muhsin Abi hurda demir toplayıp sattığı için böyle bilinirdi)

Ve

Çapıtçı Ahmet Abi.. Nâm-ı diğer Terzi Ahmet abi..

Elbette sadece bu dört abi yoktu Konya hizmetlerinin mebdeinde.. Atilla, Şahabettin Çavuş abiler daha nice abiler ablalar gözyaşları ve terleriyle sulayıp büyütmüşlerdi Konya’daki Hizmet fidanını..

Terzi Ahmet Abi'yi 1991’de kendi evinde verdiği bir Ramazan iftarında tanıdım. Daha önce duymuştum tam bir sadakat abidesi ve Risale-i Nur aşığı olduğunu… İftardan ve namazdan sonra bir soru sordum.. Dur şuradan bakalım dedi ve Külliyat’tan bir kitap alıp açtı. Tam sorunun cevabı olan sayfa açıldı.. Ahmet Abi “Risalelerin kerâmeti” dedi.

Daha sonra bir a