Cefadan yar usanmaz mı

⏱ Okuma Süresi 3 dk•Yayınlanma Salı, Kasım 15 2022

Hüzün sarmalımız bitmiyor! Biz bitti desek de yapılan zulümler, her gün usanmadan yeni yeni gözü dönmüşlüklerin, hak ihlallerinin, özgürlük kısıtlamalarının ardı arkası kesilmiyor. Tüm olanlara gözümüzü kapayıp, kulağımızı tıkayamıyoruz. Zaten bunca çile ve acıya da insanlığını yitirmeyen nasıl seyirci kalabilir ki?

M.ERTUĞRUL İNCEKUL

Beni candan usandırdı cefadan yar usanmaz mı

Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı

Kamu bîmârına cânân devâ-yı derd ider ihsân

Niçin kılmaz bana dermân meni bîmâr sanmaz mı

Şeb-i hicrân yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım

Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

Gül-i ruhsârına karşu gözümden kanlı akar su

Habîbüm fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Gamım pinhân dutardım ben dediler yâre kıl rûşen

Desem ol bî-vefâ bilmen inanır mı inanmaz mı

Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil

Bana ta'n eyleyen gafil seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır

Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı

Fuzuli

Peter Bichsel’in deyişiyle: “İnsanlardaki doğal hüzün onları hikâye anlatıcısı yapmaktadır.” Anlatırken de dinlerken de farklı biri olur, bir süreliğine kendimizden sıyrılırız. Çileler insan karakterini çelikleştirir. Kimilerinde çile kemale, kimilerinde isyana ve kopuşlara sebep olabilir. Hikayelerimizin kurgularını aslında ortaya koyduklarımız oluşturuyor. Duruşumuz ve olayları yorumlama şeklimiz hayatımıza anlam katıyor ya da anlamsızlaştırıyor.

Ben k