Depremin yaraları nasıl sarılır

Kahramanmaraş, diğer iller ve Suriye gibi komşu ülkelerde meydana gelen depremde vefat eden insanlara Allah’tan rahmet, yaralılara acil şifa, göçük altında kalanların sağ salim kurtulmalarını dilerim. Ailelerine ve yakınlarına da baş sağlığı dileklerimi iletir, Rabbimden sabırlar niyaz ederim. Arama kurtarma çalışmalarına katılan herkese kolaylıklar diler, onlarla birlikte her türlü yardımı esirgemeyen yurtiçi ve yurtdışı insanlara ve kuruluşlara insanlık adına teşekkürü de bir borç bilirim.

17 Ağustos 1999 tarihinde Marmara depremi olmuştu. Ben de en kısa zamanda Adapazarı’na gittim. Orada yedi gün boyunca, yardım kuruluşları ile beraber gece gündüz halkımıza yardım etmeye çalıştık. Gündüzleri, Türkiye’nin değişik yerlerinden gelen yardımları arabalarla, şehrin değişik yerlerine giderek ihtiyacı olan insanlara dağıtıyorduk. Yanımızda da o şehirde mobilyacı olan bir arkadaşımız bize kılavuzluk yapıyordu. 

Bir gün öğleden sonra yine bu şekilde yardım dağıtımı esnasında, kılavuzumuz olan bu arkadaşımız bize ‘’siz buradaki işinizi bitirdikten sonra, ben sizi ileride bekleyeceğim, şimdi ayrılıyorum’’ dedi. Ben de ‘’niçin ayrılıyorsun’’ diye sordum. O da bana; ‘’şu anda sırada Adapazarı’nın en zenginlerinden birisi de var. Beni iyi tanır. Beni görünce utanmasın, ne ihtiyacı varsa alsın’’ demişti. 

Aynı şekilde gece çadırların arasında arabamız ve arkamızda da İzmir Şifa Hastanesinden, doktorlarla birlikte gelen bir ambulansla dolaşıyorduk.  Kılavuzlarımızdan birisi, ‘’karşımızdaki çadırda yine Adapazarı’nın tanınmış insanlarından birisi ailesiyle kalıyor’’ diye bize işaret etti. Biz de onun yanına vardık, selam verdik. Beraber çay içtik. Arabanın arkasında ihtiyaç malzemeleri ile birlikte çocuklar için de oyuncaklar vardı. Ziyaret ettiğimiz arkadaşımızın küçük oğlu, ‘’bana da oyun