[Kemal Gülen] Kamp ’tan Notlar

Aslında her cümle, kişiye, zamana ve mekâna göre farklı etki yapıyor. Dün okuyup anlamadığımız bir cümle bugün bizi yerimizden zıplatabiliyor. Sözün etki gücünü, söz ve söyleyen kadar ihtiyaçlarımız ve halet-i ruhiyemiz de belirliyor. 

Kamp‘tan notlar pekçok ihtiyaca ciddi bir çözüm sunuyor belki; ancak altında imza bile bulunmayan bu güzel söz dizini, gerçekten Kamp Notları mı, bir derleme mi, ne zaman söylenmiş, kime ve ne için söylenmiş, hatta ne kadar yeni veya bizzat ve bire bir Fethullah Gülen Hocaefendi’nin cümleleri mi  bu bile belli değil.. İçerisinde bunlar ve benzeri bir çok soru da barındırıyor.

Hani bir fıkra var, bir köy kahvehanesinde uzun kış geceleri herkes bir fıkra anlatıyor. Bir süre sonra fıkra anlatmak insanları yoruyor; çünkü hep aynı fıkralar dönüp-dönüyor sohbetlerde. Fıkralara birer numara veriyorlar. Kim sohbetin gidişatına göre neyi anlatmak istiyorsa bir numara söylüyor ve kahvehane milletinin zihninde o fıkra beliriyor, ya gülüyor veya hüzünleniyorlar. Günün birinde bir yolcu düşüyor bu numaralı fıkra kahvehanesine. Sıra kendisine gelince en komik fıkranın numarasını söyleyip tepkiyi bekliyor. Hiç kimse gülmüyor. Misafir tam bir şok yaşıyor, kısık sesiyle “ama biraz önce şu şapkalı emmi bu numarayı söylediğinde çok gülmüştünüz, ne oldu şimdi.” İçlerinden biri cevap veriyor; anlatmadan anlatmaya fark var birader.

 

Biz buna me’hazin kudsiyeti diyoruz. Taş yerin