Küçük muhacir

Her devrin Musa’sı ve Firavun’u olduğu gibi, her devrin Yezid’i, Hasan’ları ve Hüseyin’leri de var. Bu yüzden yeryüzünde kavga ve kan eksik olmuyor. Ülke olarak bizim kısmetimize düşen Yezid ise Hasan’ları ve Hüseyin’leri öldürmüyor, gerek hapsederek, gerek anne babadan ayırarak boynu bükük bırakıyor.  

Hikâyesini anlatacağım Hüseyin oğlu Hasan abisi, ablası, anne ve babasıyla 2016 yılı temmuz ayına kadar İstanbul’da yaşamaktadır. Eğitimci olan anne-baba hayatlarını başkalarının çocuklarına adasalar da kendi çocuklarına da çok düşkündürler. 

Hele hele 3 yaşında olan Hasan’ın anne bağımlılığı bir başkadır. Annesi yanında değilken mutsuz olması ve anneye dokunarak uyuması gibi sevimli huyları vardır. Hasan bütün acıların başlangıcı o uğursuz gece de annesine sarılıp yatmıştı. Belki de anneye sarılıp yattığı son huzurlu gecesiydi, çünkü melek yüzlü annesi o gecenin sabahında terörist olarak aranıyordu. Çünkü şeytanlar dünya var olduğundan beri melekleri sevmiyordu. 

Aile çocuklarını yanına alıp bir ay boyunca Çorum, İskenderun ve İstanbul üçgeninde yaklaşık 10 bin kilometre yol yaparlar. Hiçbir yere sığamazlar, hiçbir yer güvenli değildir onlar için. Tıpkı hayatları gibi çocukların psikolojileri de alt üst olur. 

Çember onları için giderek daralmaktadır. Anneye bir an önce yurt dışına çıkması tavsiye edilir. Fakat anne “Evlatlarımdan ayrılamam, bu yaşta Hasan’ımı bırakıp gidemem.” der. Der ama iki zordan birini seçmek zorundadır. Hapse girip uzun yıllar görüşememektense özgür olup gurbet çekmeyi göze alır. 

Çocukların uykuda olduğu bir saat seçilerek Amerika bileti alınır. O gün tam da annenin doğum günüdür. Esin hanım 1 yaş değil 10 yaş yaşlanır o gece. Ayrılamam dediği evlatlardan, bir daha ne zaman göreceğini bilmediği kuzularından ayrılır, uyandırmadan öper, koklar