Mehmet Ali Şengül Ağabeyimiz – 2

Bir önceki yazımızda Mehmet Ali Şengül Ağabeyimizle ilgili bazı hatıralar nakletmiştim. Bugün de devam edeceğiz: İzmir Islahevi Savcısı, Mehmet Ali Hocamızı gençlere hapishanede bir şeyler anlatması için davet eder. İçlerinde aşırı solcular da olduğu için din anlatacak nasihat edecek kimse istemiyorlardır. Onun için diğerlerini de organize ederek konuşmalarını hep tepki ve protesto ile karşılık verirler. Ama Mehmet Ali Hocamız yumuşak tavır ve samimi haliyle ve tavrıyla onların kalblerine girip vicdanlarına dokunur. Daha ilk Ramazan’da bu gençlerin yüzde 95 oruçlarını tutar ve yüzde 75’i de vakit namazına başlarlar. Bir kısmı tahsilini tamamlarken bir kısmı da meslek sahibi olarak yepyeni bir hayata başlar.

1990’dan sonra M. Ali Hocam Avrupa’ya gitti. Gurbetteki insanlarımıza büyük bir gayretle çok güzel hizmetleri oldu. Sonra Asya’da da güzel faaliyetlerde bulundu. Ziyaret için gittiği Avustralya’da bir rüya görmüştü. Rüyasında merhum Mehmet Özyurt Hocamız ona, “Seni almaya geldim” dedi. O da “Hocam, izinsiz, istişaresiz Cennetin kapısı bile açılsa girmeyeceğimize dair söz vermedik mi? Ben şimdi Avsutralya’dayım. Hocaefendi Türkiye’de izin almadan seninle şu an gelmem mümkün değil!” deyince, o da boynunu büktü. “Doğru söylüyorsun, ben gideyim” dedi. Oldukça temiz giyimliymiş, gözünden kayboluncaya kadar onu takip etmiş. Bu rüyadan iki gün sonra bir tünelden arabayla geçiyorlardı. Tünelin tam ortasına geldiklerinde şoför birden geri dönmeye kalktı ve dönemedi arkadan gelen tır öyle bir fren yaptı ki, muvakkaten şuurları kayboldu; tünel yıkıldı zannettiler. Gözlerini açtıklarında arabaları adeta tünelin duvarına yapışmış gibiydi, gözleri tavana bakıyordu. Arkaya devrilseydi tırın altında kalıp Mehmet Özyurt’un davetine icabet edecekti…