S-400 füzeleriyle Türkiye sınırları korunabilir mi?

Rusya’dan S-400 hava ve füze savunma sistemlerinin satın alınmasına yönelik imzaların atıldığı haberleri kamuoyunun ilgisini çekmeye devam etmekte, konu çeşitli boyutları ve olası yansımalarıyla yazılı ve görsel basında tartışılmaktadır. Ancak, konunun çok karmaşık bir yapı arz eden teknik, teknolojik, tarihi geçmiş ve dış politika boyutlarını derinlemesine incelemeden ve tam manasıyla anlamadan yapılan çeşitli yorum ve akıl yürütmeler ciddi hatalar içermekte, kamuoyunun bilerek veya bilmeyerek yanlış yönlendirilmesi sonucunu doğurmaktadır. 

1)    Rusya’dan alınacak S-400’ler sayesinde en nihayet NATO’dan bağımsız hava ve füze savunma yeteneğini elde edeceğiz: S-400’lerin çok yetenekli ve Batı’daki Patriot gibi muadillerinden üstün hava savunma sistemleri olduğu doğrudur. Ancak, son 50 yılın tecrübeleri doğrultusunda şekillenen modern hava savunma konsepti, hava savunmasının tek bir sistem ve çözüme dayandırılmasından ziyade, birbirini destekleyen, yedekleyen ve diğerlerinin zayıf yönlerini kapatan çok sayıda algılayıcı, silah ve haberleşme sisteminin birbiriyle entegre şekilde ve yakın eşgüdüm içerisinde çalıştırılmasını öngörmektedir. Aksi takdirde, hasımlar savunma zincirinin en zayıf halkasına yönelerek hava savunma mimarisinin bütününü oradan vurmaya ve çökertmeye çalışacaklardır. Bir örnekle izah etmek gerekirse, uzak mesafe ve orta/yüksek irtifada etkili olduğu bilinen S-400 gibi bir sisteme karşı, savaş uçaklarından ziyade yere sürünürcesine uçan seyir füzeleri veya S-400’ün durduramadığı orta menzilli balistik füzelerle taarruz edilmesi beklenmelidir.

Modern hava savunmasında, sistemin bir unsurunun algılayamadığı veya durduramadığı hedeflere karşı diğer unsurların devreye girmesi öngörülmüştür. Yine S-400 ile örneklersek, seyir füzesi ve balistik füze tehdidine maruz kalan S-400’leri korumak i