[Safvet Senih] Bir buçuk yerine On bin

Onüçüncü Şua’da Üstad Bediüzzaman  Hazretleri, sırf iman ve Kur’an Hizmeti için faaliyete geçmesiyle, Risale-i Nurların hızla yayılmasıyla bundan rahatsız olan İslamiyetin cibilli düşmanları, hatta bütün semavî dinlere adâvet duyanlar, büyük evhamlar ortaya koyup, habbeyi kubbe yaparak Hükümeti Hizmet aleyhine tahrik ettiler… Bunun neticesi  Eskişehir –Denizli ve Afyon mahkemeleri kuruldu ve bu kuruntu, korku ve telaşıyla hukuksuz bir şekilde Üstad Hazretleri ve talebeleri hapislere atıldı. Bütün bunlara karşı Üstad, Hacı Bayram Veli Hazretlerinden yaşanmış bir misal veriyor.  (Üstad’ın özetle ele aldığı bu misali biraz açmak istiyorum)

Hacı Bayram Veli Hazretleri Ankara Çubuk’un Zülfazl (Solfasol) köyüne yerleştikten sonra mensupları hızla çoğalmıştı. Hemen fitne-fesatçılar Edirne’ye gidip Sultan İkinci Murad’a şikayet etmişler. Sultan, İstanbul’un fethiyle hazırlık yaparken böyle bir endişe ile karşılaşınca hemen bir posta yola çıkarır; “Tez Ankara’ya varasın. Çubuk’taki Şeyh Hazretlerine olan hürmet ve takdirlerimizi sunup, sarayımıza davet edersiniz. Posta hemen gidip Mektub-u Hümayun’u sunar. Şeyh Hacı Bayram Hazretleri mektubu hürmetle alır saygıyla açıp okur ve “Fitne ateşini yakmak isteyenler var. Hemen yola çıkacağız,  Sultanımızın  emri başımız üzerinedir.” der. Edirne’ye ulaşınca, huzura kabul edilir. Sultan onun büyük bir tasavvuf  büyüğü olduğunu anlar. Hediyeler vermek ister. Şeyh Efendi, hediye yerine talebe ve mensuplarının vergiden muâf tutulmasını ister. Sultan İkinci Murat bu isteği kabul eder. Bunu duyunlar hemen Hacı Bayram Hazretlerine intisaba başlarlar. Mensupları arasında aniden müthiş bir çoğalma göze çarpar. Tabii vergi gelirleri de azalır. Ankara Beyi, hemen şikayeti yetiştirir: “Hacı Bayramın, bir ordu kadar talebesi ve mensubu oldu. Yakında bir huruç, bir ayaklanma olabilir.” Bunun üzerine hemen bir tahkikat başlatılır. Sorarlar: “Efe