Alınan bilgiye göre, Oruç Reis Mahallesi Gazi Caddesi üzerinde seyir halinde olan bir İETT otobüsüne 2 Nisan 2006 tarihinde düzenlenen molotofkokteylli saldırı ve 3 kişinin ölümüyle ilgili İstanbul Terörle Mücadele Şube Müdürlüğünce yürütülen çalışma kapsamında olayın failleri oldukları iddiasıyla biri kadın 8 kişi yakalandı. Polisteki işlemleri tamamlanan bu kişiler, Beşiktaş'taki İstanbul Adliyesine sevk edildi. Olayda, molotofkokteylli saldırı nedeniyle yanan otobüsün çarpması sonucu bir, otobüsün enkazının altında ise 2 kadının cesedi çıkartılmıştı. OLAY Gösteri düzenleyen terör örgütü yandaşlarının yaktıkları belediye otobüsünün altında kalan Sibel ve Sinem Özkan kardeşlerle Zülfiye Karasu hayatını kaybetmişti. Otobüsün şoförü Mehmet Kahraman dehşeti anlatıyor: `Beyazıt-Demirkapı seferini yapıyordum. Aşağı Karabayır durağına geldim. Bazı yolcular indi. Hareket ettim. Yol boştu. 200 metre sonra bir anda 20-25 kişi önüme çıktı. Taş atmaya başladılar. Ben aralarından sıyrılmaya çalışırken otobüsün önünü sardılar. Molotofkokteyli attılar. İlk molotof beni hedef aldı. Şoför koltuğu tutuştu. Ceketim bile yandı. Bu sırada arkaya baktım, yolcuların bulunduğu alan alev topuna dönmüştü. Hemen kapıları açtım. EL FRENİNİ ÇEKTİM Otobüsü sağlam durdurabilmek için el frenini, yani imdat frenini çektim. Eğer sağlam durduramazsam, yolcu o korkuyla otobüsün altında kalabilir. Düz arazi değil orası, rampa. El frenini çekmeseydim, zaten yolcuları aşağı indiremezdim. Soğukkanlılığımı koruyordum. KURTARICI GİBİYDİM Yolculara seslendim. Sanki şoför değil, kurtarıcıydım. `Sakin olun. Merak etmeyin kurtulacaksınız. Otobüsten indikten sonra hemen uzaklaşın. Patlama olabilir, başta molotof atabilirler` diyordum. Alev topuna dönen otobüsten, yaklaşık 70 yolcuyu burunları bile kanamadan indirmeyi başardım. Daha iki dakika olmamıştı ki otobüs rampa aşağı inmeye başladı. Önce yavaş sonra hızlanarak, ilerledi. Otobüs gidiyor, ben arkasından koşarak, `Kaçın, yanan otobüs size doğru geliyor. Kaçın. Canınızı kurtarın` diye bağırıyordum. Ama durakta bekleyenlere duyuramamışım. Resmen cehennemi gördüm. Çok üzülüyorum. Yolcularımı kurtardım ama durakta bekleyenleri kurtaramamanın üzüntüsünü yaşıyorum. İçim acıyor, yanıyorum. KARAKOLDA ÖĞRENDİM Yanan otobüsle birlikte durağa kadar koştum. Otobüs kamyona çarptı. Ben yine `Ölü var mı?` diye bağırıyordum. Biri bana, `Ölü yok` dedi. Sonra polis geldi, beni gözaltına aldı. Üç kişinin öldüğünü nezarethanede öğrendim, kahroldum.`