Bu öyle uzun bir teknik analiz yazısı filan değil. Elbette teknik direktör –kapasitesi el verdiği ölçüde- oyuncularına çeşitli taktik ve stratejik bilgiler vermiştir. Her maçta verdiği gibi. En son 1-1 berabere biten Rize maçında verdiği gibi. Bu akşam FB’de uzun süredir görmediğimiz bir şey vardı. Lig başlamadan önce Almanya’da Beşiktaş'a karşı oynanan Süper Kupa maçında gördüğümüz ve Fenerbahçe adına ümitlendiğimiz bir şey. O şey ne miydi? İNANÇ Futbolcular sahaya inanarak çıktılar ve son dakikaya kadar kendilerini ortaya koydular. Topa kafa soktular, tekmeye atladılar, ciğerlerindeki son hava kabarcığına kadar koştular. Şu klişe ifadeyle "Fenerbahçe gibi" oynadılar. Herkes birbirine hemen hemen aynı soruyu soruyordu: "Süper ligde sahada mumla aranan takım bu muydu?" Hayır değildi. Belki isimler, yüzler ve sırt numaraları aynıydı. Ama bu akşam oynanan oyun 10 NUMARAYDI. Hayrı ne doping aldılar ne de bir sihirli değnek değdi ayaklarına. Sadece inandılar ve kendilerini koydular ortaya. Saklanmadılar, kapanmadılar, yaymadılar. Koştular.. Koştular.. Koştular.. İnter ve teknik adamı Mancini bu akşam İstanbul’dan tarihi bir mağlubiyetle (karizma fena dağılmış bir biçimde) ayrılmadılarsa, talihlerine şükretmeliler. Direkler ve Kejman olmasaydı bu akşam müsabaka İtalyan misafirlerimiz için INTERnational bir hezimetle sonuçlanırdı. Tebrikler çocuklar, tebrikler Zico ve Kezman’a hala büyük bir olgunlukla tahammül eden 12 NUMARA.